Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Paweł Zalewski. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Paweł Zalewski. Pokaż wszystkie posty

wtorek, 25 maja 2021

24 maja 2021


1. Snyder wczoraj, w kilku tweetach napisał, że Białoruś nie mogła porwać samolotu bez aprobaty Rosji, że porwanie mogło być nawet rosyjską inicjatywą, że Rosja mogłaby grać na europejskie sankcje, które wpychałyby Białoruś w rosyjskie objęcia. UE powinna rozważyć sankcje wobec zarówno Białorusi jak i Rosji. I, że Niemcy powinny zrezygnować z Nord Stream 2. Z powodu samolotu, Nawalnego, no i dlatego, że takie interesy z Rosją po inwazji na Ukrainę są oburzające. 
Jakoś nie wezwał administracji Bidena do zmiany zdania w sprawie rezygnacji z sankcji NS2. 
Ciekawe ile czasu upłynie, nim ludzie typu profesora Snydera zaczną po cichu przyznawać, że pewne elementy polityki zagranicznej Trumpa nie były tak złe, jak mówiono w CNN. 

U Mazurka – Zalewski. Specjalista od antyrasistowskiego jedzenia bananów. Człowiek, którego Platforma przez lata sprowadzała do roli twitterowego trolla, a na koniec wyrzuciła. Mam wrażenie, że zasugerował, że gdyby Mazurek zaprosił go w czasie awarii Czajki – to by na antenie przyznał, że Trzaskowski jest za tę awarię odpowiedzialny. 

Bożena zauważyła tweet Mężyka, w którym oburzał się na Rymanowskiego, że do programu nie zaprosił żadnej kobiety. Ale, że zamiast Schetyny miała być Nowacka? Kidawa? Czy może Renata Beger obecnej kadencji? Jakiś żart. Zamiast Czarzastego – Żukowska? Może by i mogła. Panie z peeselu jednak by się tak z Czarzastym nie mogły ścinać jak Zgorzelski. Ktoś pisał, że zamiast Fogla by mogła przyjść Beata Szydło. Jakoś sobie tego nie wyobrażam. Zamiast kolegi Błażeja – pani dr Fedyszak-Radziejowska. To byłoby interesujące. Niestety, pani Doktor parę lat temu zdecydowała, że szkoda jej czasu na telewizyjne przegadywanki. Zaś gdyby Krzysia Bosaka zastąpiła jakaś partyjna koleżanka – odebrane by to zostało jako policzek wobec progresywnych kobiet.
Niechże będzie mógł funkcjonować choć jeden program do którego dobór gości wynikać będzie z dziaderskiej merytoryki, nie poprawności. 

2. Koszenie. Uruchomiłem kosiarkę ekologiczną. W zeszłym roku dostała ją Bożena, ale jej nie pasuje, bo za duża. Woli swoją na kabel. Kosiarka ekologiczna jest na baterię, którą ładuję prądem z fotowoltaiki. Kosiłem słuchając przeglądu prasy, jaki codziennie na ClubHouse robi Paweł Łapiński z KJ. W pewnym momencie jakaś pani z Brukseli (brzmiała, jak związana z Komisją) zaczęła tłumaczyć, że nie ma co liczyć na cofnięcie zabezpieczenia TSUE w sprawie Turowa, bo UE odchodzi od węgla brunatnego. Takie rzeczy, to się zwykle czyta w komentarzach w GazPolu. 
Bateria starcza na jakieś czterdzieści minut koszenia. Później trzeba ją przez trzy godziny ładować. Uruchomiłem więc traktorek. Naprawiłem kosisko – jedna z rolek, na których kosisko się opiera, w niemożliwy sposób spadła z osi. Traktorkiem kosi się więcej, ale mniej dokładnie. 

3. Kocio lubi wywar z warzyw. Lubi, to mało powiedziane. Szaleje za nim. Kiedy jemy – musi mieć swoją miskę, bo inaczej próbuje wyjadać z naszych. Nie ma takiej determinacji przy żadnym innym jedzeniu. Jak już zje – ładuje się na kolana i natychmiast zasypia. 

Skończyła mi się kolekcja benzyny, którą Daniel Obajtek sprzedawał rok temu za mniej niż cztery złote. Jednak trzeba było zainwestować w cysternę. 


 

czwartek, 24 marca 2016

22 marca 2016



1. Opony stały ostatnio się ważnym elementem mojego życia. Mieliśmy wyjechać w poniedziałek. Jak najwcześniej. Znaczy miałem z pracy wyjść jak najwcześniej. Wyszło jak zwykle. Czyli, że im wcześniej chcę wyjść, tym wychodzę później. 
Wróciłem do domu, zdjąłem ubiór roboczy, przystąpiłem do próby zmiany koła w beemce, gdyż stała na flaku. Gdyby flak był PAX-em [powinno się pisać 'paksem', ale wtedy chyba nikt już by nie zgadł o co chodzi], mógłbym na flaku pojechać do męczygumy. I to byłby plus. Minusem by było, że bym pewnie męczygumy ze sprzętem do zakładania PAX-ów zbyt łatwo nie znalazł.
No więc próbuję zmienić koło. Znaczy najpierw nie mam czym ściągnąć plastikowego dekielka, który zasłania śruby. Szukam. Otwieram schowek. Niczego, co by się nadawało nie ma. Próbuję zamknąć. Przypominam sobie, że już trzy lata temu miałem się zająć naprawieniem zamknięcia, bo prawie nie działa. Prawie – czyli proces zamykania trwa dobre pół godziny, po którym się na czas jakiś zapamiętuje, że schowka otwierać nie należy. Szukam dalej. Bez skutku. W końcu próbuję użyć kluczyk do skrzynki na listy. Skutecznie i bez strat. Próbuję odkręcić śruby. Najpierw po dobroci. Później na siłę. Bezskutecznie. Myślę skąd wziąć kompresor, by na podpompowanym kole dojechać do męczygumy. Bezskutecznie. Wpadam na pomysł wezwania męczygumy samobieżnego. Dzwonię. Mówi, że może być za godzinę. Dobrze. Zaczekam. 
Idę do apteki. W aptece się przypominam sobie, że kartę zostawiłem na stole. Wracam do domu. Wracam do apteki. Moja ulubiona pani mówi, że widziała mnie w telewizji. Że fryzura mnie postarza. Zwłaszcza z tyłu. I to jest zła informacja. 
Przyjeżdża męczyguma. Porządnym kluczem z porządną przedłużką odkręca nieodkręcalne dla mnie śruby. Konstatuje, że jest młodszy od beemki. Na pierwszy rzut oka nie jest to takie oczywiste. Pytam jak idzie mu interes. Mówi, że myślał, że będzie lepiej. Nie znajduje dziury. Zakładamy, że rozszczelniło się przy feldze. Ściąga gumę, smaruje tym dziwnym smarem, zakłada, pompuje. Przed wyważeniem jeszcze raz dokładnie ogląda oponę. Znajduje gwóźdź. Ściąga gumę, wyciąga gwóźdź, łata, zakłada, pompuje, wyważa, przykręca, przeprasza, że tak długo trwało. Bez sensu, bo wcale długo nie trwało. [Gdyby ktoś potrzebował rozwiązać gumowy problem – szczerze polecam 504049142]

2. Z tego wszystkiego pojechaliśmy rano. Beemce należą się nowe amortyzatory, opony, przegląd instalacji elektrycznej. Zestaw naprawczy do skrzyni Suburbana czeka pod Waszyngtonem. Zanim trafi do Poznania, gdzie ta skrzynia leży. A później (już w skrzyni) do Boryszyna, gdzie stoi Suburban – upłynie jeszcze z miesiąc. Jak nie dwa.

Dom zimny. Nim się wypakowaliśmy – zaczął sypać grad. W związku z tym, że sypał na mnie pomyślałem, że lepiej by było, gdyby się dalej zajmował energetyką jądrową. Przestał sypać. Ubrałem gumofilce i udaliśmy się na obchód.
Za stodołą zwaną stołówką rosły śliwki. Węgierki. Bardzo smaczne. Tak bardzo, że rzadko udawało się nam je jeść, bo zazwyczaj, kiedy dojrzewały – dostawały nóg i gdzieś sobie szły. Od dobrych dziesięciu lat obiecywaliśmy sobie, że o nie zadbamy. Tak, by owocować mogły bardziej. Już nam się nie uda. Ktoś, podczas naszej nieobecności je ściął. Równo przy ziemi. Krzaki ułożył w dwóch rzędach. Nie dość, że pożytku z nich już nie będzie, to trzeba je będzie jeszcze uprzątnąć. Excusez le mot – kurwa mać.
W parku kilka przebiśniegowych dywaników. Bardzo ładnych dywaników.

Jakiś czas temu wywiozłem z domu do Pałacu telewizor. Patrzono na mnie dziwnie – wcześniej modny był transfer sprzętu RTV i AGD w przeciwną stronę. 
Miałem oglądać przy pracy. Okazało się, że nie mam właściwie czasu – ostatnio prawie mnie nie ma przy biurku.
Jestem więc od przekazu telewizyjnego odzwyczajony. A tu trafiłem na Brukselę. Ciężkie doświadczenie. Utkwiły mi dwie sceny. Młody psycholog nadużywający określenia „cholernie” i exposeł Zalewski siedzący obok pana Dziewulskiego. Jak by na to nie patrzeć – upadek naprawdę nigdyś niezłego specjalisty od spraw europejskich.
Jeszcze był sądowy rzeczoznawca od materiałów wybuchowych, który nim jeszcze cokolwiek było wiadomo zarzekał się, że materiały użyte w zamachach były zrobione na miejscu, z ogólnie dostępnym środków. Generalnie z tych w sumie trzech godzin, przez które oglądałem dwa informacyjne kanały – po wyciśnięciu waty – można by mieć informacji na jakieś trzy tweety. I to jest zła informacja.

3. Wieczorem, nie pamiętam dlaczego, przypomniała mi się uratowana flaga.
W zeszłą sobotę [tę zeszłą tydzień temu] pojechałem na Szaserów stomografować sobie głowę. Liczę na to, że dostanę zaświadczenie o posiadaniu mózgu. Na własne potrzeby – nikt, jak na razie, ode mnie takiego zaświadczenia nie wymagał. Tomograf kojarzył mi się z czymś strasznie hałaśliwym. Pani technik wyjaśniła mi, że najwyraźniej myliłem go z rezonansem.

Wracałem Trasą Łazienkowską. Przed mostem, na pasie dla autobusów leżała biało-czerwona flaga. Nie będę się wyzłośliwiał wymyślając skąd się tam wzięła, kto, w drodze na jaki marsz ją porzucił. Leżała. Kierowca autobusu, który mijałem delikatnie skręcił by na nią nie najechać. W połowie mostu postanowiłem po nią wrócić. Musiałem Wisłostradą dojechać do Poniatowskiego. Pomyliły mi się pasy, ale jakoś w końcu wbiłem się na most. Pogubiłem się trochę jadąc przez Saską Kępę. W końcu udało mi się wrócić na Łazienkowską. Stanąłem trochę utrudniając ruch. Wysiadłem i zebrałem flagę. Kiedyś bym czegoś takiego nie zrobił.
Miałem zagwozdkę z praniem flagi. Czerwona część sprawiała wrażenie farbującej białą. Zawierzyłem programowi pralki. Słusznie. Mam flagę. Nie mam kija. I to jest zła informacja. 

Obejrzeliśmy kawałek „Pulp fiction”. Nigdy wcześniej nie wsłuchałem się w cytat z Ezechiela. Reklamowa przerwa przerzuciła nas na „American Beauty”. Poprzedni raz oglądany z dziesięć lat temu. Tym razem jestem starszy od bohatera. Daje to inne spojrzenie. Niestety w połowie zasnąłem. Obudziłem się chwilę po strzale.
Generalnie dobrze się po strzale móc obudzić.  

sobota, 13 czerwca 2015

12 czerwca 2015




1. Obudziłem się zbyt wcześnie. Wlazłem do wanny o zająłem się Twitterem. Poseł Zalewski (reprezentanci kultury anglosaskiej powinni zrozumieć, że tu obowiązuje tradycja według której ekstremalnej wersji ktoś, kto kiedyś przechodził koło parlamentu posłem będzie tytułowany do śmierci)(choć to oczywiście się nie tyczy pana Zalewskiego, który posłem był na parę sposobów) przyczepił się profesora Szczerskiego. Idiotycznie się przyczepił. Naszła mnie konstatacja, że ktoś, kto wysłał posła Zalewskiego na front twitterowego trollowania nie był w porządku.
Poseł Zalewski, kulturalny człowiek, ze sporą wiedzą na tematy europejskie ustawiony w jednym szeregu z profesorem Niesiołowskim i posłem Szejnfeldem to po prostu marnotrawstwo. Dla Polski. I to jest zła informacja.
Może by jakaś normalna partia zaproponowała panu Zalewskiemu miejsce na liście. Pan Jerzy Gątarz sugerował PSL. Właściwie czemu nie.

2. Tym razem udało mi się kupić precle. I to dobra informacja.
Zakończył się pewien etap w moim życiu. Przez lata szpanowałem przed moim kolegą samochodami. Tym razem on mnie przebił. I to w sposób nie do odkręcenia. Przyjechał BMW. Dwunastocylindrową siódemką w wersji takiej, jakiej żaden z prasowych samochodów nigdy nie dorówna. I nie napiszę, że to zła informacja, bo nie jestem małostkowy.

Spotkałem ambasadora Mulla. Zawsze poprawia mi to humor. Złą informacją jest, że Jego Ekscelencja ma już następcę. Czyli niedługo wyjedzie. Jakiś optymista może z tego próbować wyciągnąć wniosek, że skoro ambasador Mull nie jest już w Polsce potrzebny, nasza sytuacja się poprawiła.
Widziałem jeszcze jednego ważnego Amerykanina. Ale z daleka, więc się nie liczy.

Cyfrowy Szogun podrzucił mnie do domu swoim japońskim samochodem. Kiedy wysiadałem wpadłem na dyrektora Zydla, z którym udaliśmy się do Beirutu, gdzie wypiliśmy bardzo sympatyczne owocowe piwo.

3. Wieczorem pojechaliśmy do „Niespodzianki”, gdzie Dawid Wildstein żegnał się ze światem.
Znaczy – zaraz jedzie do Iraku, co się Państwu Islamskiemu może nie podobać.
„Niespodziankę” przejmują Frondowcy. I nie chodzi tu o fronda.pl, ani Frondę Górnego. Kilka osób niezależnie wymyśliło, że miejsce się powinno nazywać Stary Wspaniały Świat.

Nie napiszę z kim rozmawiałem, ale za to napiszę, co usłyszałem. Mianowicie – dlaczego poseł Czernecki nie jest zapraszany do Radia Maryja. Nie wiedziałem wcześniej, że odpowiedź na to pytanie nurtuje tak wiele osób, że aż się mnożą teorie na ten temat. A brzmi ona tak: otóż pewnego dnia zaproszony do Torunia poseł Czarnecki zażądał zorganizowania przez Radio taksówki, która go z Warszawy do Torunia zawiezie.

Wydawało mi się, że poseł Ryszard gotów jest zrobić wszystko, żeby przed kamerami stanąć. Widać, nie wszystko, bądź nie wszystkimi. Pomyliłem się. I to jest zła informacja.  

środa, 25 lutego 2015

25 lutego 2015



1. Co za beznadziejny dzień. W związku z tym, że się zajmowałem działalnością zarobkową do jakiejś piątej rano wstałem nieprzytomny. Nieprzytomny zjadłem śniadanie. I nieprzytomny zrobiłem ileś tam rzeczy. Właściwie pierwsza rzecz którą pamiętam to to, że wyszedłem na pole. Zrobiłem zdjęcie przytartemu przez Bożenę zderzakowi w białym Yarisie. Jakiś zły człowiek zaparkował pod Bacio – nie bójmy się tego określenia – po rosyjsku. Więc za którąś próbą wyjazdu z bramy przytarła. Rada Języka Polskiego powinna zakazać nazywania dzisiejszych zderzaków zderzakami. Kiedyś zderzak służył do tego, żeby samochód mógł bez nieodwracalnych uszkodzeń przetrwać spotkanie z innym samochodem, drzewem, murem, latarnią, czy czym tam jeszcze. Oczywiście przy zachowaniu pewnych warunków. Dzisiaj zderzaki rozpadają się na widok przeszkody. Ze wszystkich nowych samochodów, którymi przez ostatnie lata jeździłem – jedynym, który miał prawdziwy zderzak był mercedes klasy G. I to jest zła informacja, bo znaczy to, że posiadanie nowego auta z prawdziwym zderzakiem jest poza zasięgiem większości Polaków.

Właścicielka Yarisa okazała się pracownicą Marquarda. 

Po tym, kiedy reklamowa komisja etyki nie dopatrzyła się niczego złego w pomyśle, żeby red. Zientarski udawał eksperta, w udających audycje reklamach uważam, że należy wywierać presję na Toyotę. Swoją drogą ciekawe jak na tak nieoczywisty etycznie pomysł zapatruje się centrala firmy.
Na razie mam zamiar odradzać wszystkim zakup nowych toyot, bo skoro nie przeszkadza im oszustwo w reklamie – tak samo może być z jakością wykonania auta.

2. No więc zrobiłem zdjęcie. Wpadłem do Beirutu, żeby zobaczyć jak wygląda z Krzysztofem w Izraelu. (Na razie wygląda dobrze). Z Beirutu poszedłem do Faster Doga zobaczyć jak wyglądają właściciele po powrocie z Berlina z show roomu G-Stara. Wyglądali, jak ludzie, którzy w nocy przyjechali samochodem z Berlina. Kolekcja zimowa G-Stara ponoć bardzo dobra. Miejmy nadzieje, że zanim przyjedzie nie wybuchnie wojna.
Pawełek zasypiał. Ja jedną ręką dyskutowałem z wychwalanym przez Eryka Mistewicza panem Wimmerem. On twierdził, że wg unijnych statystyk w Niemczech jest dwa razy drożej niż w Polsce. Ja odpowiadałem, że kiedy byłem ostatnio, to ropa była tańsza, w Lidlu ceny były porównywalne, wino tańsze, samochody, RTV, w porównywalnych cenach, on mi na to, że nie mam racji, bo statystyki unijne mówią, że jest dwa razy drożej. Pawełek przyznał, że od czasu, kiedy G-Star wycofał się z Polski obowiązują ich ceny niemieckie – ciut niższe. Nie ma to oczywiście znaczenia, bo unijne statystyki mówią, że w Niemczech jest dwa razy drożej.
W podobny sposób pan Wimmer uzasadnia, że w Polsce jest świetnie. Przyklaskują mu w tym Konrad Niklewicz z Waldemarem Kuczyńskim. Statystyka jest najważniejsza. Zwłaszcza unijna.
Pawełek trochę zasypiał. Narzekał, że nie zostali dzień dłużej. Bo i wcześniejszej nocy za bardzo nie przespał, bo oglądał Oscary. Nie porozmawialiśmy o „Idzie”, bo musiałem wrócić do domu, żeby przekazać światowej sławy artystce tytoń, który jakiś czas temu przywiozła dla niej Józka.
Przypomniało mi się, że obejrzałem rano konferencję prasową Jarosława Kaczyńskiego. Ze dwa razy naprawdę śmiesznie zażartował.
O, przypomniało mi się, że umówiłem się na test mercedesa Vito w wersji Towos. Znaczy w przypadku Vito raczej się to nie będzie nazywać Towos, tylko jakoś z angielska. Ale słowo Towos przypomina mi dzieciństwo.
Sprawność działu PR Mercedesa wciąż mnie zadziwia. I to jest zła informacja, bo powinienem się już przyzwyczaić.

3. Poseł Zalewski – wydawać by się mogło – rozsądny człowiek powiedział w TVP Info, że „chodzi o to, aby kandydat Andrej Duda upodobnił się do Komorowskiego po to, aby odebrać mu zwolenników”. Ciekawe jak by to miało być zrealizowane. Przez lobotomię?

Z kandydatem Dudą wywiad zamieściła gazeta.pl. Nieautoryzowany. Szkoda, że nieautoryzowany, bo gdyby kandydat Duda wywiad przed drukiem przeczytał, to mógłby poprawić dziennikarza piszącego, że Stary Sącz leży w Beskidzie Żywieckim. A tak jakieś dziecko przeczyta, utrwali sobie, dostanie w szkole niedostateczną ocenę i będzie mu przykro. Redaktorzy gazeta.pl (o ile tacy istnieją) powinni sprawdzać, co wypisują ich dziennikarze, bo to źle, kiedy dzieciom jest smutno.

Miałem przez chwilę ambicję, żeby wrzucać codziennie jakiś ciekawy fragment książki „Zwykły polski los”. Jest tak interesująca, że na razie trudno coś wybrać – a nie można chyba wrzucić całej w odcinkach. Dziś wpadł mi w oczy kawałek, w którym kolega bohatera kupił „autentyczny pistolet”, który później zmienia się w rewolwer. To musi być cud, bo przecież ktoś, kto tak jak bohater zna się na wojskowości wie, że pistolet i rewolwer to nie to samo.

W każdym razie się dowiedziałem, że gdyby nie młotek, którym ojciec kolegi, który kupił pistolet rozbił rewolwer to bohater by mógł zastrzelić na Obozowej milicjanta, a wtedy jego życie by się mogło inaczej potoczyć. I prezydentem mógłby być na przykład Radosław Sikorski. I to by dopiero była zła informacja.
A tak złą jest, że Monika Olejnik wystąpiła drugi raz w tych samych spodniach, a Męskie Blogerki Modowe zauważyły to ze sporym opóźnieniem.