31 maja 2020

1. Niedziela. Śniadanie przy telewizorze. Bóg mi świadkiem – nic nie pamiętam z przedpołudniowej publicystyki. Utarczkę pomiędzy Sławkiem Sierakowskim a red. Grochal ale nie na tyle dokładnie, żeby móc przytoczyć jakieś z niej słowa. Czyli chyba lepiej było oglądać Domo+. Choć nie wiadomo, bo „Ucieczka na wieś” zrobiła się jakaś nudna. I nie mogę jakoś ostatnio trafić na „Wielkie Projekty”. Na Turbo też dawno nic ciekawego nie widziałem. Słowem: niedzielne oglądanie telewizji traci sens. I to jest zła informacja.

2. Z linką od kosiarki poszedłem do sąsiada Tomka. Poczęstowano mnie kawą. Sypaną. Kawy zasadniczo nie piję. Zwłaszcza sypanej. Chyba, że jestem u sąsiadów. Synowie sąsiadów wywierali na rodzicach presję, by zmontować trampolinę, którą mieli dostać na dzień dziecka. Nieskutecznie wywierali presję.
Sąsiad Tomek będzie coś robił dla Toyoty. Znowu. Poprzednim razem opowiadał historię o jakichś ptakach, które gnieździły na hali. (Gnieździć bardziej mi się podoba niż gniazdować, choć pewnie nie do końca to samo znaczy). Że pilnował, że by podczas prac nie stała się tym ptakom jakaś krzywda. I że przyszedł inżynier jakiś japoński i go pochwalił, bo ptaki w fabryce są ważne.
Linka od kosiarki będzie musiała pojechać do Międzyrzecza. I to jest zła informacja, bo nie do końca wiadomo kiedy wróci.

3. Zagryzłem zęby i zacząłem naprawiać urodzinowy zegar. Czyli powtórzyłem walkę z wahadłem. Po pierwszej – zegar przestał chodzić. Poprawiłem. Zaczął. Ale wciąż się spóźniał.
Z obciętej rurki plastikowej (Bożena zrobiła z nich abażury do lamp w salonie na piętrze – nie wszystkie użyła) zrobiłem dystans, który umożliwił uniesienie soczewki wahadła. Wahadło zaczęło się więc wahać szybciej. Przeczytałem na mądrym zegarmistrzowskim forum, że czy waha się dobrze, będzie wiadomo po czterdziestu ośmiu godzinach. I to jest zła informacja.

Zegar pochodzi z Schwenningen, gdzie w 1844 roku Friedrich Mauthe założył fabrykę zegarów. Orzeł z FMS w szponach oznacza, że powstał po 1925 roku. Czyli jest młodszy od mojej świętej pamięci babci. Jak również starszy od mojego młodszego brata, bo firma upadła w 1975.
Posiadacze garbusów, którym udało się przejechać bezawaryjnie 100 tys. kilometrów dostawali zegarek tej firmy. Dużo mniejszy. Mój by się w garbusie nie zmieścił. Chyba, że w wersji z odsuwanym dachem.

9 stycznia 2016

1. Drugie Śniadanie Mistrzów. Zdecydowanie polecam. Jeżeli ktoś się boi, że zrobi TVN24 'oglądalność', nie powinien się martwić, bo wbrew pozorom normalny telewizor nie informuje nadawcy, że jego program jest na nim oglądany.

„Śniadanie” było naprawdę ciekawe. Przeważały rozsądne wypowiedzi. Do czasu, kiedy mistrz Pszoniak powiedział, że to, co się stało w Kolonii to była antyimigrancka prowokacja. Zasugerował, że zrobiona przez prawicę.

Od lat fascynuje mnie społeczne przekonanie o wybitnych walorach intelektualnych aktorów. W poprzedniej pracy miewałem gwiazdami ekranów (i scen) dość często do czynienia. I muszę przyznać – nadreprezentacji intelektualistów nie było. Było normalnie. Raz lepiej, raz gorzej na ogół normalnie. Jak gorzej – to wtedy się pojawiał kolega Kapla. On to jest w stanie w każdym odkryć coś pięknego.

Kolega Kapla jest teraz na Dakarze. Dakar zasadniczo jest w Afryce. Ale nie ten.
Dawno się z kolegą Kaplą nie widziałem. I to jest zła informacja.


2. K.O.D. zorganizował wiece w obronie wolnych mediów, wolności słowa etc. Na warszawskim red. Żakowski tłumaczył, że media publiczne nie stanęły na wysokości zadania, bo gdyby stanęły – PiS by nie wygrał wyborów. Ciekawa teoria. Red. Wanat wzywała do tego, by „PiS-owskich” mediów nie oglądać, bo wolnośś słowa jest najważniejsza. Kolejny dowód na to, że „wolność słowa”, o którą się walczy na wiecach K.O.D.-u to jakaś inna wolność słowa niż ta, co zwykle.
Generalnie K.O.D. redefiniuje znaczenia słów. I to nie tylko tych wielkich. Załapał się też liczebnik porządkowy „pierwszy”. Sławomir Sierakowski tłumaczył, że red. Blumsztajn pierwszy raz bierze w manifestacji. Redaktor Kurski powiedział, że nie wszyscy Kurscy są źli. 

Na razie monopolizują media. A monopole są ponoć złe.

Co ciekawe – po tej akurat manifestacji paru demokracji zaprzysiężonych obrońców przyznało, że czują się w coś wmanewrowywani i że im to nie pasuje.
I to jest zła informacja, bo jak się K.O.D. posypie – poseł Szejnfeld nie będzie gdzie miał występować w czerwonym bezrękawniku.

3. Gaz tani, benzyna tania. Nic tylko jeździć. Pojechałem na zakupy. W Makro znowu są półtorametrowe misie. Do Castoramy dowieźli moje ulubione brykiety. W Lidlu były kiszone ogórki.
Wracając wpadłem do wulkanizatora na Skrze. Z prawego przedniego koła powoli schodziło powietrze. Pan męczyguma zdjął oponę, wyczyścił felgę, założył oponę za co właściciel zakładu skasował 50 zł. I to jest zła informacja. Poprzednim razem ze trzy lata temu płaciłem tam 25 zł. A ponoć nie ma inflacji.  

22 grudnia 2014

W „Kawie na ławę” trafiłem na sałatkę prof. Pawłowicz, więc od razu odechciało mi się oglądać.
Wyglądało na to, że przez cały program nikt nie sięgnął po któreś z leżących na stole ciasteczek. Najwyraźniej problem jedzenia polska demokracja ma już za sobą.

W „Loży prasowej” lewicowy intelektualista Sierakowski tłumaczył, że „Sie” to po niemiecku „wy”. Lewicowi intelektualiści od dawna próbują nadawać słowom nowe znaczenia. Ale, żeby zaimkom? To chyba coś nowego.
Lewicowy intelektualista Sierakowski zachowywał się na tyle dziwnie, że aż zadzwoniłem do kolegi, który ogarnia warszawską lewicę. Powiedział, że Krytyka się sypie, że nie ma kasy, że zwalnia, że jej współpracownicy dostają etaty w (szeroko rozumianym) Ratuszu.
Sam Sierakowski zaś szuka swojego miejsca. I nie tyle we wszechświecie, co w Kancelarii Prezydenta. Problem polega na tym, że byle czym się nie zadowoli. Minister Sierakowski – to brzmi dumnie.
Niestety najwyraźniej nie zdaje sobie sprawy, że bez osobistej ghostwriterki nie daje rady.
Cieniutkie mamy te młode elity. I to jest zła informacja.

2. Uruchomiłem Suburbana, który stał chyba ze dwa tygodnie. Coś w przeniesieniu napędu wydaje z siebie dziwne odgłosy i to jest zła informacja. Najpierw pojechałem na dziwną, wielostanowiskową stację LPG w okolicy ronda Dżochara Dudajewa. Zatankowałem prawie 110 litrów. Płacąc za to niecałe 250 złotych. Ponoć ma być jeszcze taniej. Bardzo mi się podoba, że im mniej płacę za paliwo tym gorzej ma Rosja. W Makro zatankowałem benzyny za 50 złotych i kupiłem choinkę. Z Makro pojechałem do Lidla, gdzie kupiłem jeszcze dwie choinki. Z Lidla pojechałem do Blue City. Tam już choinek nie było.
Wszedłem do Saturna. Od kiedy zajmuję się pisywaniem na tematy technologiczne przestałem bywać w takich sklepach. Wszystko znam z newsletterów rozsyłanych przez działy PR.
Dlatego zdziwiłem się z pryzmy telewizorów o zakrzywionych ekranach Samsunga. Skoro tyle jest w sklepie, znaczy, że ludzie je kupują. A serwisach społecznościowych technologiczni dziennikarze dyskutują jaki jest sens istnienia takich telewizorów.

3. Kiedy wyjeżdżałem z podziemnego parkingu dyrektor Zydel przysłał mi linka do filmu ze świątecznymi życzeniami, jaki zrealizował w Ratuszu. Pani Waltzowa składa życzenia, a jej pracownicy ruszają ustami. Dyrektor Zydel bardzo jest z tego projektu dumny.
Generalnie dyrektor Zydel odstaje od swojego miejsca pracy, bo jak coś postanawia zrobić, to to robi. Reszta urzędu tak nie działa. Chyba, że się mylę i już od dwóch lat jeździmy drugą linią metra. Zła informacją jest, że do projektu podszedł tak zachowawczo. Uważam, że byłoby dużo lepiej, gdyby na filmie ustami ruszała pani Waltzowa, a głos podkładał prezydent obywatel Jóźwiak.

Wieczorem przeszedłem Marszałkowską. Ktoś naprawił neon nad kioskiem ze wszystkim obok teatru pani Jandy.