12 kwietnia 2024

1. Przyjechała do nas pani konserwator (nie mylić z panią konserwator wojewódzką). Pani konserwator, która przyjechała, będzie badać nasze tynki, żeby sprawdzić, które z poprzyczepianych do elewacji rzeczy są naprawdę stare, które się pojawiły podczas remontu, w połowie lat siedemdziesiątych, które w latach trzydziestych, a które wcześniej. Oglądając piwnice, stwierdziła, że dom mógł kiedyś mieć wieżę. Nie ma po niej śladu. Poza konstrukcją sklepienia w jednej z piwnic. Złą informacją jest, że właściwie nie ma ikonografii. Strasznie dużo trzeba zgadywać. 

2. Odebrałem napinacz. No i sam go założyłem. Nowy, w porównaniu ze starym, jest trochę byle jaki. Stary był potężniejszy. W każdym razie przyrasta liczba rzeczy, które potrafię sam naprawić. Powinienem sobie kupić w prezencie podnośnik. Taki do 3,5 tony.
Zrobiło się późno, więc nie poskręcałem. Zrobię to jutro. 
Koła od kosiarki wciąż czekają na zmianę opon. A trawa rośnie. I to jest zła informacja. 

3. Druga tura krakowskich wyborów jest coraz bardziej ciekawa. Chyba największe wrażenie zrobili na mnie politycy Platformy potępiający turystykę wyborczą. A nawet więcej – głosowanie mieszkających w Krakowie studentów, którzy nie są w Krakowie zameldowani. 
Łukasz Gibała urasta do roli symbolu. Zupełnie jak CPK, gdyż z jednej strony popierają go ludzie od jednej, do drugiej skrajności, z drugiej zadziwiający jest stopień zaangażowania w jego zwalczanie. A podziały idą po najdziwniejszych liniach. Na przykład w poprzek zdecydowanie prawicowych redakcji. Albo w poprzek klubu Lewicy. Wygląda na to, że akurat ten konflikt może się skończyć rozpadem Lewicy parlamentarnego klubu. Ciekawe, co wtedy będzie z przyszłością marszałka Czarzastego. 

Odsłuchałem Bosaka u Mazurka w Zero. Nic się w tej rozmowie wielkiego nie wydarzyło. 
Zdecydowanie ciekawsza była Żukowska rano, w RMF-ie. 

No i na koniec dnia przespałem większą część drugiego odcinka „Fallout”. I to jest zła informacja, bo nie wiem, czy warto próbować oglądać drugi raz. 

 

11 kwietnia 2024

1. Obudziłem się zadziwiająco świeży. I to jest wbrew pozorom zła informacja, gdyż można z tego wysnuć wniosek, że bym się czuł świeży, powinienem wypijać co wieczór cztery piwa. 

2. Pan naprawiacz kosiarki czekał na kolejkę u męczygumy, by zmienić opony w traktorku. Kolejka stąd, że wszyscy właśnie zmieniają opony na letnie. Pan Adam, od skrzyni biegów Suburbana nie odbierał telefonu. 

Obrobiwszy się z zawodową robotą, postanowiłem się przyjrzeć kompresorowi klimatyzacji w Lawinie. Zdjąłem ten dziwnego kształtu kawał plastiku, łączący obudowę filtra powietrza z kolektorem dolotowym, zdemontowałem osłonę wentylatora chłodnicy. No i mi się przypomniało, że powinienem zdjąć wentylator. Niestety, potrzebny do tego jest klucz płaski 36 mm. A takiego nie mam. Postanowiłem więc wleźć pod auto, by sprawdzić, jak kompresor klimatyzacji wygląda od spodu. Wyglądał nieźle. W przeciwieństwie do paska, który okazał się urwanym. Kupiłem kiedyś taki pasek. A nawet dwa. Szukałem więc go przez jakąś godzinę. Bezskutecznie. Pojechałem do miasta. W Świebodzinie nikt nie miał. Dojechałem do Zielonej. Były. Wziąłem dwa. Na wypadek, gdyby się ten nowy też urwał. Wracając, zacząłem się zastanawiać dlaczego właściwie się urwał, skoro kompresor się kręci. Koło napędowe na wale też. Wyszło, że napinacz. No i napinacz. Stał. Próbowałem go nawet zdemontować, jednak, od góry bez zdjęcia wiatraka nie szło. Od spodu, bez kanału też. Stanęło na tym, że pan mechanik z Wilkowa zamówił napinacz i jak mu jutro przywiozą, to jest szansa, że się uda założyć. Kiedyś w samochodach nie było klimatyzacji i nikomu to nie przeszkadzało. Teraz jest. I jak jej nie ma, to jej brak przeszkadza. I to jest zła informacja. 

Byłem z pieskiem na spacerze. Nie licząc wczorajszej ucieczki, chłopak nie spacerował od dobrego tygodnia.

3. Obejrzeliśmy pierwszy odcinek serialu „Fallout”. Nie mam na razie zdania. W grę nie grałem, więc nie wiem, co Amazon spieprzył, a że spieprzyć potrafi, wiemy po czarnoskórym elfie.

Nie mogąc się zabrać za pisanie, zajmowałem się analizowaniem muzyki na mojej spotifyowej plejliście. Pierwszy tam utwór nazywa się „Chaiyya Chaiyya”. Trafiłem na niego w filmie o napadzie na bank. Nie pamiętam dokładnie, o co chodziło, ale na pewno było coś o Holokauście i zemście. Spodobał mi się, bo przypominał bolero. 
No więc wpadłem na pomysł, żeby z pomocą Chata GPT przetłumaczyć treści tego utworu na polski. Jest o miłości. I przyjacielu, który mówi w Urdu. 
Chat mi przypomniał, że film był Spike'a Lee i nazywał się „Inside Man”. Co ja bym bez niego zrobił. 
Ale jak już się dowiedziałem o czym jest ta piosenka, znalazłem teledysk. I to było naprawdę mocne przeżycie. Złą informacją jest, że istnieje oczywiście szansa, że moc tego przeżycia wynika z mojego ograniczenia, zamknięcia na inne kultury. 

10 kwietnia 2024

1. Będzie krótko, gdyż zmęczonym jestem. I to jest zła informacja. 

2. Bosak u Mazurka użył słowa trytka, by określić tyrtyrkę. I jest to realny dowód na to, że z Bosakiem jest coś nie tak, gdyż każdy wie, co to tyrtyrka, a nikt chyba, co to trytka.
Mazurka spotkałem później na Nowym Świecie. Niby się przywitał, ale rozmawiać nie chciał, tylko uciekł do autobusu. Rozmawiałem później z inną gwiazdą Kanału Zero. Też można było odnieść wrażenie, że przeszła o poziom wyżej. I z tego właśnie poziomu ze mną rozmawiała. Cóż, trzeba znać swoje miejsce. 
Byłem też w Faster Dog-u. I, po raz pierwszy od niepamiętnych czasów, zdarzyło mi się spotkać oboje właścicieli naraz, do tego w japońskich, białych spodniach. 
Na Okęcie wróciłem pociągiem. Chyba pierwszy raz w życiu, gdyż zwykle pociągiem jeżdżę w przeciwną stronę. Czekając na aeroplan, obejrzałem debatę krakowskich kandydatów w Polsacie. Panowie byli zadziwiająco zgodni. Za wyjątkiem treści turystycznych. Kandydat Miszalski mówił, że nocleg w Krakowie kosztuje 50 zł, więc 50 zł proponowanej przez kandydata Gibałę to zbyt dużo. Że wystarczy euro albo dwa euro. Pięćdziesiąt złotych, to nocleg kosztuje chyba w Miszalskiego hostelach, więc nic dziwnego, że opłatę turystyczną by wolał doprowadzić do rozmiarów homeopatycznych. Swoją drogą to, że kandydat Miszalski opowiada, że walczył z turystyfikacją Krakowa, to jest zła informacja, bo znaczy, że są ludzie w Krakowie, którzy to mogą łyknąć. 

3. Dojechałem do domu. Otworzyłem bramę. I wtedy piesek wziął i bryknął. No i goniłem go na moich obolałych nogach przez dobre trzy kwadranse. A w związku z tym, że pełen był energii, goniąc go przez te trzy kwadranse, zrobiłem niezły kilometrowy wynik. Złą informacją jest, że mi się wcześniej zegarek rozładował, więc nie wiem ile biegając za pieskiem spaliłem kalorii. 
I czy wyrównało to kalorie pozyskane później podczas picia wielu piw z sąsiadem Tomkiem. 

 

9 kwietnia 2024

 1. No więc noga prawie że przestała mnie boleć. Mam jakiś problem z pisaniem, że boli mnie stopa. Ciekawe dlaczego. No więc prawie mnie nie bolało. Ale i tak przez większość dnia kuśtykałem, nie mogąc się do tego przyzwyczaić. Nie, żeby przestała mnie boleć zupełnie. Ważne, że się dało wytrzymać. 

Kurier w dwóch osobach, druga osoba pewnie na szkoleniu, przywiózł paczkę z ameryki z częściami. Z dużą radością wymieniłem wentylator dmuchawy. Stary silnik działał. Niestety, wydawał z siebie przy tym dość dotkliwe dźwięki. Przy okazji, okazało się, że w moim samochodzie nie ma filtra kabinowego. Jest niby miejsce, gdzie by się zmieścił, ale nie da się do tego miejsca dostać. Wymieniłem również to coś, co się po angielsku nazywa Window Regulator & Motor Assembly, a służy do otwierania, a zwłaszcza zamykania okna. Kiedyś uzbrajanie drzwi samochodowych jakoś mnie przerażało. Dziś wiem, że to nie jest nic skomplikowanego. Zwłaszcza, kiedy amerykańcy inżynierowie sposób montowania tapicerki drzwi, zaprojektowali w sposób niewymagający spinek. 
Złą informacją jest, że znowu nie działa klimatyzacja. I mam poważne podejrzenia, że to znowu cewka sprzęgła. W zeszłym roku, wymieniłem taką ze trzy razy. Z czego dwa, własnoręcznie. Nie jest to jakoś specjalnie skomplikowane. Interesujące jest dlaczego się psuje. 

2. Pojechałem do miasta po czosnek. I tabletkę na kleszcze dla pieska. W związku z tym, że w samochodzie spał kot Rudolf, dodatkowym celem podróży okazało się zaszczepienie go na różne rzeczy. Kot Rudolf, pomysłem szczepienia, kiedy dotarł do niego, nie był zachwycony. Objawiał to, poprzez linienie. Pan weterynarz potwierdził, że jego syn startował w wyborach. Skutecznie startował. 
Usłyszałem, że jakieś dziwne się dzieją rzeczy w naszej radzie powiatu. Ledwo co wybranej. I to jest zła informacja. Wiadomo, że im bardziej lokalnie, tym polityka bardziej bezwzględna, jednocześnie jednak wybrani dużo bliżej mają do wyborców. A wyborcy potrafią być pamiętliwi. 
Wciąż nie mam siły, by podsumować wybory. Może zrobię to jutro. 

3. Zaczęliśmy oglądać „Palm Royale” na Applu. Nie daliśmy rady. Apple robi czasem strasznie amerykańsko wsobne seriale. 
Poźniej obejrzeliśmy „Mississippi Burning”. Ciekawe dlaczego z tych wszystkich podwójnych liter w polskiej wersji zostawiono tylko pierwsze dwa s. Film daje radę, choć kiedyś robił jednak większe wrażenie. Choć kiedyś jakoś nie zwróciłem specjalnej uwagi na agentów FBI łażących po pas w błocie, w tych swoich czarnych garniturach. 

Będę musiał jutro wstać o siódmej. I to jest zła informacja. 

8 kwietnia 2024

• 1. Byliśmy w Zielonej, w biurze Lubuskiego Konserwatora. Było miło. Złą informacją jest, że wygląda na to, iż w dokumentach nie ma śladu po remoncie domu, tym z połowy lat siedemdziesiątych. 
  
  2. Pan Adam, mechanik od skrzyni z Suburbana, właściwie opieprzył mnie, że mu przeszkadzam. Mówił też, że jak skończy T4 to coś tam. Złą informacją jest, że między Suburbanem, a podnośnikiem stoi z pięć samochodów. 
  
  Za to zadzwonił pan naprawiacz kosiarek. Powiedział, że wszystko poza hamulcem jest spoko. Hamulca się właściwie nie używa, więc nie jest to problem. Jutro mają przyjść opony. Jak się uda je założyć, będzie wszystko gotowe. I będę mógł zacząć kosić. 
  
  3. Nie przyszła paczka z Ameryki. I to jest zła informacja. Powinna była przyjść w piątek. Może przyjdzie jutro. 
  A tak, w ogóle, to cały dzień mnie bolała stopa. I to jest zła informacja, bo wygląda jakby gwóźdź spowodował ostry atak dny, nazywanej kiedyś podagrą.
  
  „Problem Trzech Ciał” kręcono w prawdziwym ONZ. I nie chodzi o salę plenarną, tylko o podjazdy, korytarze, przejścia etc. 

7 kwietnia 2024

1. Ubrany w wyborczą koszulkę dokuśtykałem do lokalu wyborczego, mijając po drodze zerwany baner Prawa i Sprawiedliwości. Kolejki nie było. Panie w komisji nie były mi w stanie wytłumaczyć, co będzie, jeżeli startujący na wójta jedynie wójt, będzie miał przewagę głosów negatywnych. Pytanie teoretyczne, bo trudno sobie taki wynik wyobrazić. 
Złą informacją jest, że droga tam mnie wymęczyła, iż wieczorem (późnym) nie poszedłem podejrzeć wyników. 

2. No i zasadniczo, cały dzień przeleżałem przed telewizorem oglądając trzecią serię „24 godzin”. Tę z wirusem i Bauerem narkomanem oraz czarnoskórym prezydentem, dla którego ważna jest ustawa o ochronie zdrowia. Ten Obama to wszystko z filmów zrzynał.
No i w przerwach dyskutowałem na fejsie o konflikcie izraelsko-palestyńskim. Nie jest to specjalnie łatwe, gdyż wśród rozmówców jest sporo takich, którzy nie mają zbyt wiele do powiedzenia. Ludzie mają kłopot z łączeniem kropek. Nawet jeżeli te kropki są w tym samym kolorze. I to generalnie jest zła informacja. 

3. Po raz pierwszy od dekady, wieczoru w dzień wyborów nie spędzałem na jakiejś wyborczej imprezie. I jakoś nie cierpię z tego powodu. Zresztą nie ma już imprez 300polityki. Chyba nie ma. Nie było w każdym razie w październiku. 
Nad wynikami może się pochylę jutro. O ile będą. W 2014 nie było. Za to później była przedziwna interwencja Policji w PKW. I rozprawa w sądzie. Czas leci. I to jest zła informacja. 

 

6 kwietnia 2024

1. Śniło mi się że mnie boli noga. I to jest zła informacja, bo gdy się obudziłem, dalej mnie bolała. Śnił mi się też absztifikant, którejś z dziewczyn (żaden z prawdziwych). Był jakimś zakłamanym fiutem, dziewczyna, nie do końca było jasne która, oczywiście tego nie widziała. Ja widziałem. I on zaczynał sobie z tego zdawać sprawę. Starał się być jeszcze bardziej miły. Ale na mnie to nie działało, bo mnie bolała noga. Znaczy stopa.

Bożena zawiozła mnie na SOR miejscowego szpitala, którego nie jestem wielbicielem, gdyż tam, przez niepodanie w odpowiednim momencie heparyny, wykończono moją babcię. 
Na SOR-ze pustki. Jak nie w Polsce. Przyjął mnie uprzejmie młody lekarz. Powiedział, że rana ładna, że nie trzeba antybiotyku. Zaordynował szczepionkę na tężec. I nie odpowiedział na pytanie, jak długo będę się z tym męczył. 

2. Przespałem pół dnia. Przez to z opóźnieniem dotarła do nie imba związana z ustawą o Krajowej Sieci Onkologicznej. 

Można się było niby przyzwyczaić, ale wciąż zadziwia. Prominentni posłowie rządzącej partii (z premierem na czele), wraz z wspierającymi ich celebrytami, próbują udowadniać w mediach społecznościowych, że nie rozumieją jak działa następcza kontrola konstytucyjności. 
Najwyraźniej zakładają, że mogą bezkarnie wkręcać swoich wyborców. Cóż, może tak być. Ale nie musi. 
Interesujące jest to, jak ta historia rezonuje. Dotyka to ludzi, którzy – teoretycznie przynajmniej – nie mogą być zaangażowani w partyjną propagandę. Ciekawe, czy dali się wkręcić, czy świadomie postanowili brać udział w wkręcani. Nagradzani dziennikarze. Coś jest u nas nie tak z zawodami zaufania społecznego. I to jest zła informacja. 

A tak w ogóle, co nie jest specjalnie popularną wiedzą, Prezydent nie wysyłając ustaw do TK narażałby się na Trybunał Stanu. Są wątpliwości co do procedury obsadzania mandatów. Wyjaśni je TK. Swoją drogą, jak zauważyć red. Słowik, nawet, jeżeli TK potwierdzi wątpliwości, niemiłościwie nam panująca władza, będzie pewnie mieć decyzję TK gdzieś. Taki mamy klimat. 

3. Obejrzeliśmy dwa odcinki „Sugar”. Mógłby to być dobry serial. Ale nie jest. I to jest zła informacja. 

 

5 kwietnia 2024

1. Jadąc od końca. Wróciliśmy na wieś. I bardzo dobrze, bo bym jeszcze jednej nocy imprezowania chyba już nie przeżył. Wracaliśmy w burzę. Najpierw błyskało, później lunęło. No i lało nieźle. I chyba też wiało, ale może niestabilność auta wynikała z nadmiaru wody na drodze. Przed samą wsią, zaczęły lecieć na nas gałęzie z akacji. Niezbyt duże Bogu dzięki. Ale i tak nie było to przyjemne. Ciekawe jaka taktyka jest bezpieczniejsza. Kiedy w alei obsadzonej drzewami złapie nas wichura, to trzeba jak najszybciej z alei wyjechać, czy raczej się zatrzymać? Nie wiem. I to jest zła informacja. 

2. Jakeśmy dojechali, poza tym że wiało, to jeszcze lało. Kot płci żeńskiej Dr gdzieś się zawieruszył. Konkretnie w takiej wnęce, która jest niewiadomo po co. Poszedłem po nią. Kotkę, nie wnękę. Zaczęła przede mną uciekać. Kotka, nie wnęka. Ja za nią. Kotką, nie wnęką. Nie chce mi się dalej tymi słowami bawić. W każdym razie wlazłem na porządny, kuty, poniemiecki gwóźdź, który przebił mi podeszwę i zgrabnie wszedł w śródstopie. I to jest zła informacja, gdyż teraz, gdy chodzę, to mi krew leci i przemacza opatrunek. I chyba jutro powinienem pojechać na pogotowie, żeby mi zrobili zastrzyk przeciwtężcowy. Chyba, że to nie ma sensu. 

3. A wcześniej dzień miałem pełen doznań. Nieskutecznie skręcałem szafę z politykiem młodego pokolenia. Wypiłem kawę z lobbystą (nie w znaczeniu ustawowym). Żartowałem z szefem służby specjalnej. Zjadłem obiad z politykiem sporego formatu. Plotkowałem z ikoną dziennikarstwa śledczego. W końcu zrozumiałem, o co chodzi z kampanią w Krakowie. Jeżeli dobrze zrozumiałem, to może w przyszłym tygodniu wybuchnąć afera. Kupiłem osiem kilogramów makaronu spaghetti. Rozwiązałem problem niedomykającej się szyby w Lawinie. I zapłaciłem cło, za kolejną przesyłkę z samochodowymi częściami. 
A przede wszystkim zrozumiałem, że zamki do drzwi, wpuszczane, są prawe i lewe. Złą informacją jest, że, by to zrozumieć, musiałem kupić cztery nietakie zamki. 
No i jeszcze dosłuchałem do końca Ground Zero z profesorem Cohenem. Polecam.

 

4 kwietnia 2024

1. Życie nie jest łatwe. Przynajmniej czasami. Pojechaliśmy z Józką na Szaserów, gdzie mieli jej usunąć jakieś elementy, które jej wrazili po operacji. Błąkałem się po szpitalu przez jakieś trzy godziny. Spotkałem pięć znajomych twarzy. Pierwsza opowiedziała smutną historię, o wyrzuceniu Bogu ducha winnych ludzi, ze SSP. W znaczeniu: ludzi, których jedyną winą było to, że pracowali za PiS-owskiego reżimu. Pracowali dobrze, ale żadnych więcej związków z reżimem nie mieli.
Można oczywiście wierzyć, że chodzi o czyszczenie do imentu. Ale jednak wygląda na to, że chodzi o robienie miejsca dla, niekoniecznie merytorycznych swoich.

2. Byłem w dwóch centralnych urzędach. Jutro wrócę do drugiego. Dzięki kontroli pirotechnicznej, dowiedziałem się, że szczotkę do włosów, której nie mogłem znaleźć od miesiąca wciąż noszę w plecaku. Odwiedziłem też pewnego funkcjonariusza władzy centralnej. Przy okazji odzyskałem książkę, którą pożyczyłem mu w 2015 roku. Książkę, którą z kolei mnie pożyczył w 2015 roku redaktor Pertyński. 

Wracając do dnia poprzedniego. Tak akurat wyszło, że gdy ekscelencja Livne opowiadał o tym, że w mieście Łodzi, na co drugim budynku, widnieją antysemickie napisy, przejeżdżaliśmy przez miasto Łódź. A konkretnie centrum. Napisy były różne. Jednak żadnego antysemickiego.

Odsłuchałem niby komentarza Mazurka po wczorajszej rozmowie. Utwierdziła mnie w przekonaniu, że Mazurkowi należy się za tę rozmowę jakaś poważna nagroda. Złą informacją jest, że późiejsze przemówienie Stanowskiego było o wiele gorsze. 

3. Wieczór i noc wczesną, spędziłem w towarzystwie Szkota i Francuza. Francuz był byłym wojskowym. Inie lubił muzułmanów. Złą informacją jest, że noc wczesna we wczesny dzień. I nie jest to dobra informacja. 

 

3 kwietnia 2024

1. Dodzwoniłem się do pana Adama od skrzyni z Suburbana. Z ręką w porządku. Ale nie mógł rozmawiać. Miał oddzwonić za chwilę. Nie oddzwonił wcale. I to jest zła informacja. 
Oddzwonił za to pan naprawiacz kosiarek. Nie naprawiał, bo padał deszcz. Jest to jakieś wytłumaczenie. Ma naprawiać jutro.

2. Popołudniem odjechaliśmy do Warszawy. Korzystając z tego, że miałem (przynajmniej w części trasy) kierowcę, w postaci Mileny, oddawałem się obcowaniu z internetem.
Odsłuchałem wystąpienie Donalda Tuska w Krakowie. Patrząc na liczbę ludzi na sali, należę do dość elitarnego grona. Warto było, gdyż dzięki temu wiem w jakim świecie żyję. W świecie, w którym logika nie ma specjalnego znaczenia. PDT, jako przykład człowieka bezinteresownego, podawał kandydata Miszalskiego, który to Miszalski, w poprzedniej kadencji zajmował się składaniem interpelacji w sprawie pieniędzy, które w kwocie kilkunastu milionów przyjęła firma, z którą był związany. PDT miał też pretensje do rolnika, że ten głosował był na PiS. A na koniec pomylił nazwę gminy, z której rolnik pochodził, choć wcześniej próbował sprawiać wrażenie znawcy rzeczonej gminy. Było też o 5G, więc polecam.

Tak się w Tusku zasłuchałem, że nie słuchałem od początku rozmowy Mazurka z ekscelencją Livnem. I to jest zła informacja. 
W związku z tym, że jest trzecia w nocy i nie mam za bardzo siły, wrzucę tuto, co napisałem wczoraj. Rozmowa Roberta utwierdziła mnie w tym, co napisałem, więc na nowo pisać nie będę.

„W Strefie Gazy zginął Bogu ducha winny chłopak z Przemyśla. Rozmawiałem z Jarkiem Papisem. Nie będzie to wybitny wywiad, bo się generalnie zgadzam z Jarkiem, choć coraz trudniej trzymać stronę żydowskiego państwa, zwłaszcza, gdy jego rząd przysyła do nas ludzi typu ekscelencja Livne. IDF przyznaje się do błędu, prezydent Herzog dzwoni z przeprosinami do założyciela World Central Kitchen, a ambasador po raz drugi przeproszę za wyrażenie: napierdala, jak gdyby za zadanie miał sprowokować jak najwięcej antyżydowskich wpisów w polskich społecznościówkach. A może właśnie o to chodzi, żeby izraelski rząd zamiast tłumaczyć się przed swoimi wyborcami z błędów IDF (tak, wiem, jak wyglądał atak, uważam, że to była perfekcyjnie wykonana błędna decyzja), będzie mógł opowiadać o polskim antysemityzmie. Bo to jest zdecydowanie łatwiejsze. Złą informacją jest, że nasi rodacy ten łatwiejszy sposób będą jeszcze bardziej ułatwiać.”

Swoją drogą, gdyby w Polsce istniała jakaś mająca znaczenie nagroda dla dziennikarzy, to Robert Mazurek, za tę rozmowę powinien ją otrzymać. 

3. Przyjechaliśmy do Warszawy późno. Nie na tyle, żeby pójść spać. Wylądowałem więc w Noli. Usłyszałem, że się wyprowadziła sąsiadka z naprzeciwka, której istnienie zaznaczyłem tu prawie dziesięć lat temu. Poznałem za to dziewczynę, która dziurawi ludzi za ścianą. Koledze Pawłowi przestał działać alternator w prawie nowej dacii. Alternator, którego nie ma ni w Polsce, ni we Francji. Paweł jeździ więc zastępczym fiatem. Złą informacją jest, że dealer próbował go naciągnąć na ubezpieczenie zastępczego samochodu w kwocie 30 zł dziennie. Ciekawy pomysł na zarabianie pieniędzy. 

 

2 kwietnia 2024

 

1. Przydacz u Mazurka uważał, że jeżeli chłopaki z Sol-Polu będą się dalej zachowywać, jak się zachowują, to nie powinno być dla nich miejsc na listach PiS. W każdym razie ja to usłyszałem. Mazurek chciał, żeby Przydacz powiedział to bardziej. Mówią, że lepsze jest wrogiem dobrego.
Nigdy nie byłem specjalnym wielbicielem Ziobrystów. To eufemizm. Bo mówiąc wprost, zwykle mnie excusez le mot wkurwiali. Zachowywali się, jak by w układzie z PiS-em byli senior partnerem. A nie byli. Dziś, w opozycji, kiedy ich głosy nie są potrzebne do większości rządowej, są po prostu partią, której poparcie oscyluje wokół progu wyborczego. Z dwoma może liderami, którzy są w stanie zebrać jakieś głosy. I, gdyby wystartowali z własnej listy, mogłoby być różnie. 
Dodzwoniłem się do pana Adama, który od ośmiu już chyba miesięcy naprawia skrzynię z Suburbana. I to jest dobra informacja, bo zawsze się cieszę, kiedy mi się do niego udaje dodzwonić. Powiedział, że jedzie do szpitala, bo rękę przygniotła moja skrzynia i nie wie, czy sobie czegoś nie złamał. I że jutro ma ją montować. Złą informacją jest, że mu już nie wierzę.
Zadzwonił pan naprawiacz kosiarek. Powiedział, że silnik z tej nowej kosiarki pracuje jakby był fabrycznie nowy. I że jutro zajmie się przekładaniem skrzyni biegów. Jemu wciąż wierzę. 

2. W Strefie Gazy zginął Bogu ducha winny chłopak z Przemyśla. Rozmawiałem z Jarkiem Papisem. Nie będzie to wybitny wywiad, bo się generalnie zgadzam z Jarkiem, choć coraz trudniej trzymać stronę żydowskiego państwa, zwłaszcza, gdy jego rząd przysyła do nas ludzi typu ekscelencja Livne. IDF przyznaje się do błędu, prezydent Herzog dzwoni z przeprosinami do założyciela World Central Kitchen, a ambasador po raz drugi przeproszę za wyrażenie: napierdala, jak gdyby za zadanie miał sprowokować jak najwięcej antyżydowskich wpisów w polskich społecznościówkach. A może właśnie o to chodzi, żeby izraelski rząd zamiast tłumaczyć się przed swoimi wyborcami z błędów IDF (tak, wiem, jak wyglądał atak, uważam, że to była perfekcyjnie wykonana błędna decyzja), będzie mógł opowiadać o polskim antysemityzmie. Bo to jest zdecydowanie łatwiejsze. Złą informacją jest, że nasi rodacy ten łatwiejszy sposób będą jeszcze bardziej ułatwiać.

3. Zmieniła się pogoda. Niby świeciło słońce, ale wiał zimny wiatr. Poszliśmy z pieskiem na spacer. Było spoko, do momentu, kiedy zaczęło padać. Piesek wymógł na mnie szybki powrót do domu. Wróciliśmy akurat w momencie, kiedy przyjechał kolega Gmyz. Równo z nim, mimo deszczu, zaczęło świecić słońce. I wyszła całkiem porządna tęcza. Złą informacją jest, że to najprawdopodobniej ostatnia wizyta kolegi Gmyza, jako zmierzającego do Berlina (bądź Warszawy) korespondenta telewizji polskiej w Niemczech. 

1 kwietnia 2024

1. Szwedzki bimber potwierdził swoją wybitność. Rano nie było po nim śladu. Istnieje oczywiście szansa, że jest to bimber bezalkoholowy, a wrażenie, że działa, to efekt placebo. Cóż, gdyby tak było, to by była zła informacja.

2. Pojechałem do Zielonej po Milenę. Prze Świebodzin. Okazało się jednak, że moja ulubiona stacja jest zamknięta. Na S3 ruch jak co dzień. 
Peron trzeci, na zielonogórskim dworcu, jest w miejscu zupełnie idiotycznym. Istnieje oczywiście szansa, że próba zmiany numeracji peronów mogłaby wywołać w Zielonej Górze protesty zbliżone do tych z 1960 roku, ale ja bym chyba zaryzykował.
Wracaliśmy przez Czerwieńsk i Brody. Czyli promem. Odra wysoka. Kiedy płynę promem, przypominają mi się głosy wybitnych specjalistów, gdy mówili, że Odra niw wróci do żywych przez dekady. Wróciła. Pierwsi wędkarze pojawili się miesiąc po tamtym zatruciu.
Skrót z Brodów do Przetocznicy jest w coraz gorszym stanie. I to jest zła informacja.

3. Prawe okno w lawinie się nie domyka, bo się rozplotła linka od zamykania okien. Wymiana dość prosta. Część tania. Złą informacją jest, że mi pewnie znowu dowalą cło.

Kiedy wracałem ze spaceru z psem zassał mnie sąsiad Tomek. Parafrazując Kochanowskiego: szedłem na spacer trzeźwy, wróciłem pijany. Cóż, Święta.

 

31 marca 2024

1. Dzień ratowania życia. Najpierw Józka wypuściła kosa z rynny. To już druga taka sytuacja. Mnie się to zdarzyło z dziesięć lat temu. Z tym, że wtedy wyczystki rynien przykręcone były zardzewiałymi śrubami.
Później ja wyciągnąłem mysz ze szponów Rudolfa. W znaczeniu: bawił się wciąż żywą myszą, więc go wziąłem za wszarz i zaniosłem do dom. I zamknąłem drzwi. Mysz powoli zniknęła w trawie. Pies nawet nie popatrzył w jej stronę. Złą informacją jest, że koty mordują tak wiele myszy, iż nawet nie chce mi się ich chować. 

2. Mój brat (młodszy), (jedyny) wysłał mi życzenia wykreowane przez Chat GPT. Odpowiedziałem mu życzeniami wykreowanymi przez Chat GPT. Wieczorem, Bożena by wykreować życzenia, które bardziej niż w tradycji biblijnej, zakorzenione by były w pogańskim kulcie wiosny. Chat GPT dał radę. Gdybym lubił składać życzenia, z użyciem Chat GPT wykreowałbym mnóstwo, spersonalizowanych wersji. 

Drodzy Czytelnicy,

W tę wyjątkową porę roku, gdy wiosenna ziemia budzi się do życia, a świat wypełnia się odrodzoną nadzieją, pragnę przesłać Wam życzenia, które pomostem łączą tradycję, wiarę i współczesną refleksję.

Dla wierzących, niech Wielkanoc będzie czasem zadumy nad słowami, które od wieków dają pocieszenie i siłę: "Nie bójcie się! Wiem, że szukacie Jezusa, który został ukrzyżowany. Nie ma Go tu. Zmartwychwstał, jak powiedział." (Mt 28,5-6). Niech te słowa przypominają o potędze wiary i miłości, która przemienia wszystko, prowadząc przez ciemności do światła.

Niech także inne słowa zapisane w Biblii będą dla Was źródłem inspiracji: "Miłość jest cierpliwa, miłość jest łaskawa. Nie zazdrości, nie przechwala się, nie unosi się pychą." (1 Kor 13,4). W tych dniach, kiedy świętujemy zwycięstwo życia nad śmiercią, niech miłość i życzliwość będą drogowskazami w naszych relacjach z innymi.

Dla tych, którzy szukają odpowiedzi w refleksji nad światem i jego złożonością, a może nawet w słowach Marksa: "Filozofowie różnie interpretowali świat, ale chodzi o to, by go zmieniać", niech ten czas będzie przypomnieniem o nieustannej potrzebie dążenia do zmiany na lepsze, zarówno w sobie, jak i wokół siebie.

Wszystkim Wam, niezależnie od tego, gdzie znajdujecie inspirację do refleksji i działania, życzę, aby te święta przyniosły głębokie momenty zadumy, radości z małych i dużych cudów codzienności oraz siły do realizacji osobistych aspiracji.

Niech będą to dni pełne harmonii, zrozumienia i pokojowego współistnienia różnorodności, które nas otacza. Niech dialog i otwartość na innych będą tym, co nas jednoczy, a wspólnie spędzony czas umacnia więzi, które są fundamentem naszej wspólnoty.

W tym szczególnym czasie, kiedy natura odnawia się w całej swej krasie, niech i Wasze życie wypełni się nowymi możliwościami, nadzieją i radością, która nie zna granic.

Z sercem pełnym nadziei i myślami skierowanymi ku przyszłości, przesyłam Wam najserdeczniejsze życzenia wielkanocne.

Chat odmówił uzupełnienia cytatem z Adolfa Hitlera i Józefa Stalina. I to jest zła informacja, bo sztuczna inteligencja nie powinna się przecież auto cenzurować. 

3. Byliśmy wieczorem u sąsiadów. Sąsiad Gienek przyniósł szwedzki bimber. I było to arcydzieło sztuki bimbrowniczej, gdyż nie miało ani bimbrowego zapachu, ani bimbrowego smaku. Nie mialo to też ani smaku, ani zapachu wódki. Szwedzi potrafią. Złą informacją jest, że są tak daleko i stałe dostawy tego arcydzieła nie są możliwe. 

 

30 marca 2024

1. Śni mi się poseł Przydacz. Na rowerze. W znaczeniu, że to on był na rowerze. Później dyrektor Dębski. W szpitalu, który mieścił się w siedzibie SWW przy Chałubińskiego. I nie chodzi o to, że w SWW działał szpital, tylko że był w tamtym miejscu zamiast SWW. Zdarzało mi się być w SWW, więc wiem, że szpital, który mi się śnił, wyglądał zupełnie inaczej. Za to dyrektor Dębski był jak prawdziwy. Sen był fabularnie bardzo skomplikowany, a przez to interesujący. Złą informacją jest, że nie pamiętam, o co chodziło. 

2.Mazurek ze Stanowskim pochylili się nad kandydatem Trzeciej Drogi Lewickim. Kandydatem, na którego plakaty ciągle wpadam. Pominęli fakt, iż na każdym plakacie, kandydat Lewicki występuje z pieskiem do adopcji. Złą informacją jest, że kandydat Lewicki jest tak niewiarygodny, że raczej nikt tych piesków adoptował nie będzie. 

3.Kontynuowałem walkę z robotami. Wciąż nieskutecznie. Jeden skręca w prawo, drugi nie widzi przewodu sygnałowego. A jeszcze trzy dni temu, ten który skręca w prawo wykosił wszystko, co miał wykosić.
Walczyłem później z reflektorami w Lawinie. Gdyż – z sygnałów, jakie czynią nadjeżdżający z przeciwka kierowcy, wynikać mogło, że ich oślepiam. Udało mi się w końcu znaleźć śrubę regulacyjną. Ale większym sukcesem jest, że udało mi się nią pokręcić.

Złą informacją jest, że nie widać bociana. Istnieje szansa, że się nie zagnieździł.