Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Datsun 280Z. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Datsun 280Z. Pokaż wszystkie posty

sobota, 6 grudnia 2014

5 grudnia 2014


1. Rano przeczytałem w „Wirtualnych Mediach”, że według wydawcy „Uroda życia” sprzedała „około 75 tys. egz.” z 230 tys. nakładu. 
Słabo. 
Mimo iż to było do przewidzenia, to zła informacja. Edipresse będzie tłumaczyć, że czytelnik nie dojrzał, że rynek jest slaby. Mała szansa na to, że zacznie pracę nad jakimś nowym projektem. 
Mała szansa, że jakoś wykorzysta tę nauczkę. .

Przeczytałem kolejne dwa teksty w „Esquire”. Powoli narasta we mnie wrażenie, że cierpi na tę samą chorobę, co „Uroda życia”. Zawartość jest skierowana do kogoś innego, niż czytelnik sprzedawany reklamodawcom.

Tekst o Maybachu.
Może jestem dziwny, ale zwrot „30 centymetrów tuż za zderzakami” nie jest dla mnie informacją o tym, że samochód jest o 30 centymetrów dłuższy. Jest informacją nie wiem o czym.

Autor musi być zachwycony sobą.

Skonsultowałem się z kolegą, który ma dużo większe niż ja pojęcie o polskim dziennikarstwie motoryzacyjnym. Natychmiast zdiagnozował zespół Frankowskiego. Chorobę objawiającą się nienawiścią do wszystkiego, na co chorego nie stać i pogardą dla wszystkich, którzy to mają.

W drugim tekście znalazłem literówkę. Nie, żeby mnie się nie zdarzały, ale ja nie czerpię z 84-letniej tradycji jednego z lepszych męskich magazynów świata.

2. Pojechałem wyważyć wał w BMW. Od kiedy silnik pracuje równo słychać zupełnie nowe rzeczy. Nie wpadłem na to, że na wjeździe na most Śląsko-Dąbrowski mimo ukończenia budowy metra jest szykana, i trzeba najpierw odstać swoje w korku, później objeżdżać w jakiś kretyński sposób wręcz przez Wisłostradę.
Droga zamiast dwudziestu minut zajęła mi ponad godzinę. Na miejscu okazało się, że muszę zostawić samochód. Zastanawialiśmy się chwilę jak mam wrócić z tych Ząbek. Jeden z panów, który dojeżdżał z daleka powiedział, że pociągiem na Wileńską, a później metrem.
Ciekawe ile osób w Warszawie wierzy, że druga linia metra już działa. Bo reszta Polski wierzy w to na pewno. Widzieli przecież, że pani Kopacz tym metrem już jeździła. 
Przed jakimiś wcześniejszymi wyborami podobnie było z obwodnicą Kielc. W spocie PO była gotowa. W rzeczywistości gotowa była jej połowa. Ale kto w Szczecinie zdawał sobie z tego sprawę.

Wróciłem autobusem. Właściwie dwoma. Trafiłem na taki, który miał maszynę do sprzedawania biletów przyjmującą karty kredytowe. 
Wróciłem szybko. 
Zawiozłem Bożenę na jakąś imprezę do Mercedesa i pojechałem do Lidla na zakupy.
Wracając źle skręciłem i wylądowałem w JSS u Jacka. Było późno, ale jeszcze był w warsztacie. Chciałem, żeby rzucił okiem na chłodnicę Suburbana, z której cieknie woda.
Składał silnik Datsuna 280Z. A konkretnie: dorabiał uszczelkę pod pompę wody. Zawory też trzeba było dorabiać. Nissan to jednak nie BMW. Do starych samochodów to nie ma nawet dokumentacji.
Chłodnicę z Suburbana trzeba wyjąć. I to jest zła informacja.

3. Odebrałem Bożenę i wróciliśmy do domu. Wjazd do bramy zastawiała toyota kombi. Pomyślałem, że dam Miastu szansę i zadzwoniłem po Straż Miejską. Przyjechali po dziesięciu minutach. Zszedłem na dół. Na dole się okazało, że panowie strażnicy namierzyli już kierowcę. Dokładniej sama się znalazła, bo zobaczyła z balkonu radiowóz. 
Zapytali, czy chcę, żeby nałożyli mandat. W Warszawie wykroczenia drogowe najwyraźniej nie są ścigane z urzędu.
Pani okazała się w ciąży. Swoją drogą interesujące, czy na pewno to ona zaparkowała. To niezły właściwie pomysł mieć kobietę w ciąży do wysyłania na pierwszą linię.

Dyrektor Zydel został jeszcze ważniejszym dyrektorem. Teoretycznie tak ważnym, jak wcześniej był dyrektor obywatel Jóźwiak. Ale tylko teoretycznie, bo tak ważnym to raczej szybko nie będzie. I to jest zła informacja.  

sobota, 18 października 2014

17 października 2014


1. Poszedłem do apteki, żeby bez recepty pozyskać leki na receptę. Chciałem odmówić przyjęcia dwóch groszy reszty. Usłyszałem, że nic z tego, że musi być jak w aptece.

Zauważyłem, że w BMW Bożeny urwało się jedno z dwóch mocowań zbiornika paliwa. Przerdzewiała metalowa taśma. Przez 25 lat obcowania z błotem, solą, wodą miała do tego pełne prawo.
Mechanik Jacek zasugerował, bym sprawdził ile kosztuje nowa część. Zadzwoniłem więc do pań na Narbutta, mocowanie kosztuje niecałe 100 złotych. Zamówiłem. Jedno. I to jest zła informacja, bo powinienem na wszelki wypadek wziąć dwa.

2. Razem z kolegą Grzegorzem pojechaliśmy do Muzeum Powstania Warszawskiego, żeby wypić kawę z dyrektorem Ołdakowskim.
Nauczony doświadczeniem zaparkowałem w środku.
W windzie zastanawialiśmy się nad przyszłością „Pokoju kombatanta”. Kolega Grzegorz wymyślił, że będą tam przychodzić powracający z Afganistanu. Ale co jeśli więcej wojen już nie będzie?

Nie powtórzę anegdoty o kosiarzu, to już u siebie na 'Trzech pozytywach' zrobił kolega Grzegorz. Co prawda, chodziło w niej o coś zupełnie innego – miała na przykład pointę, ale ta wersja też może się podobać.
Usłyszeliśmy, że reżyser Komasa pracuje nad nowym filmem. Współpracuje ze słynnym gangsterem Masą. Masa&Komasa – świetna nazwa firmy.
Dyrektor Ołdakowski ma pewne związane z tym filmem obawy, ale zupełnie niepotrzebnie. Przecież wszystko, co robi reżyser Komasa jest świetne. A jak nie – jest to jeszcze nie jest gotowe.
Dyrektor Ołdakowski podpisał kontrakt na następnych pięć lat. Ale ponoć nie powinien się tym chwalić przed wyborami. Zobaczymy, czy pochwali się tym przed wyborami pani prezydent.
Zastanawiam się czy lepsza była opowieść o talentach dramatycznych pewnego polityka, czy plotka o powodach utraty przez tego polityka stanowiska.
Z poważnych spraw: rozmawialiśmy o profesorze Kieżunie. No i wbrew temu, co niektórzy sądzą: dyrektor Ołdakowski nie jest wrogiem lustracji.

Wychodziliśmy z prezentami. Mnie Dyrektor obdarował Zarazą. Kolegę Grzegorza notatnikiem, którego wyciągnięcie w pewnych kręgach może powodować konsternację.  





Na zewnątrz podszedłem zobaczyć niemiecki 'bunkier'. I muszę stwierdzić, że jest to eksponat, którego sposób prezentacji woła o pomstę do nieba. Sam nie rozpoznałem, że to jest Ringstand 58c. Cóż, w naturalnym środowisku wygląda on zupełnie inaczej.
Złą informacją jest, że raczej lepiej nie będzie, bo to Muzeum Powstania Warszawskiego – nie: Museum der deutschen Befestigungen.

3. Zawiozłem BMW do mechanika Jacka. Stoi u niego piękny nissan, znaczy: datsun. 280Z. Z 1976 roku. Mechanik Jacek się śmiał, że nissan miał pełen wtrysk, a 13 lat młodsza beemka – niekoniecznie.

Ruszyliśmy na wieś. Zmieniłem zdanie o XC60. Albo dorosłem, albo model z tym silnikiem jest wyraźnie lepszy.

Kiedy dojechaliśmy rozjeżdżony maszynami panów od kanalizacji podjazd i kilkudniowy deszcz doprowadziły do tego, że volvo zakopało się w błocie prawie po osie. Ważne, że się wykopało.
Złą informacją jest to, że póki tego nie poprawią nie będę mógł przyjeżdżać mniej 'terenowymi' samochodami.