25 grudnia 2014

1. Nazwisko Niewiadomski będzie się mi teraz wyłącznie dobrze kojarzyć. Panowie kopacze z firmy Niewiadomski posprzątali po sobie. 

Do tego wywieźli tzw. górkę. 

Obsypane ziemią zwałowisko gruzu w środku parku. 

W założeniu miało być to miejsce do zjeżdżania na sankach dla dzieci. Jednej zimy nawet jeździliśmy. Ale nie tyle na sankach, co na niczym.
Dzieci są zdążyły urosnąć. Górka nie tyle urosła, co zrobiła się bardziej rozległa.

A teraz jej nie ma.
Za to jest miejsce, na które będę mógł wjechać kosiarką.
Łażąc po parku zabłociłem buty. I to jest zła informacja, bo zamiast w gumofilcach chodziłem w tzw. porządnych butach.

2. Pojechaliśmy do Świebodzina. Najpierw na targ. Było chwilę po dwunastej, wszystko powoli zamierało. Za sklepem ogrodniczym zobaczyliśmy kilka choinek. Panie nie chciały nam ich sprzedać, bo już zrobiły raport kasowy. Udało nam się je przekonać, że przeżyjemy bez paragonu. Kiedy się okazało, że chcemy kupić najbrzydszą dostaliśmy jeszcze zniżkę.
Wczoraj do Trójki zadzwonił słuchacz i opowiedział, że kiedyś poszedł z synem kupić choinkę. Syn wybrał najbrzydszą tłumacząc, że takie też muszą znaleźć swój dom. Od tego czasu wybierają te brzydkie.
Wyszło na to, że my w tym roku mamy podobnie. Dwie, kupione w Lidlu wyglądają jak Flip i Flap. Ta kupiona z targu przypomina żyrafę. Jest jeszcze jedna, którą kupiłem pod Makro. Ta wygląda nieźle, choć bardziej niż choinką jest wyrośniętą sadzonką.

Z targu pojechaliśmy do Mrówki. Po węgiel w workach. Z Mrówki do Lidla. W Lidlu można kupić Glenlivet. Dwunastkę. Za rozsądne pieniądze. Z Lidla pojechaliśmy do Tesco. W Tesco zewsząd łypał na nas Bobek Makłowicz. Na pół godziny przed zamknięciem sklepu przy w kolejkach do kas było sporo panów, którzy w koszykach mieli 0,7 i dwulitrową colę. W saloniku prasowym promowali regionalny tabloid. „Nie żyje, bo uspokajał sąsiada” brzmi trochę jak „nie śpi, bo trzyma kredens”. Kupiliśmy „Vivę”. Pani chciała zaproponowała nam „gazetę »Twój Styl«”, ale się nie zdecydowaliśmy.

Podjechaliśmy do stolarza. Rzemieślnik starej daty powinien w wigilię pić w warsztacie. My odebralibyśmy thoneta. Stolarz najwyraźniej strarej daty nie jest. I to jest zła informacją, bo nie wiem, kiedy odbierzemy fotel.

Wracając wpadliśmy do domu, który wynajął sąsiad Tomek. Wyprowadził się jakiś czas temu od teściów. Nie będę się zagłębiał w powodach, bo znam tylko wersję jednej strony. W każdym razie od połowy stycznia będzie z rodziną mieszkał w Ołoboku. Do czasu, aż wybudują dom.

Poszedłem do Tomkowego ojca po jajka. Zastałem go na dachu stodoły. Zszedł. Poczęstował mnie własnej roboty destylatem. Bardzo dobrym. Używa węglowych filtrów do wody. Też będę musiał tego spróbować.

3. Zepsuł się pilot do telewizora. To bardzo komplikuje życie.  

1 listopada 2014

1. W końcu trzeba było pojechać do szklarza po okno. Inaczej mógłbym je odebrać dopiero za prawie dwa tygodnie. A jak do Świebodzina, to na targ, do Tesco, do Mrówki, i do Lidla. Na targu był kiermasz kwiatów nagrobnych, więc kierownik parkingu nie pozwolił mi wjechać. Miało to głębszy sens, bo gdybym wjechał to by mi się pewnie nie udało wyjechać.

Z targu pojechaliśmy po okno. Szklarza nie było. Był numer telefonu. Był też sąsiad. Fotograf. Z czego w dzisiejszych czasach może żyć zakład fotograficzny w powiatowym mieście? Nie mam pojęcia.
W każdym razie fotograf miał poniemiecki klucz do warsztatu Szklarza. Szklarz z aptekarską dokładnością opisał wszystkie okna, więc łatwo znaleźliśmy moje.

Od szklarza pojechaliśmy do Tesco, gdzie wysiadły dziewczyny z Józką, ja z Bożeną pojechaliśmy do Mrówki.
W Mrówce pani kasjerka sprzedała nam pinezki, których nie kupowaliśmy. Czyli przynieśliśmy do kasy sznur do uszczelniania kominów, worek na trociny. Pani skasowała. Zabieramy. Pani pyta: a pineski?
My: Jakie pinezki?

Pani: Te [pokazuje pudełko pinesek]

My: Nie chcieliśmy pinezek.
Pani: Leżały to skasowałam.
My: Ale nie my je przynieśliśmy.
Pani: To, co? Zwrot robimy?

My [dokładniej: ja]: A ile kosztują?
Pani [sprawdza w komputerze] 1,49
My: No dobra, to już weźmiemy.
[Odchodzimy]
Bożena: Miała tipsy.

Ja: ?
Bożena: Tipsy określają człowieka.

Z Mrówki pojechaliśmy z powrotem do Tesco. Bożena kupiła mi „Dobry tydzień”, żeby mi udowodnić, że to jest coś złego.

Z Tesco pojechaliśmy do Lidla. W Lidlu pan kasjer promocyjne, jasne winogrona za trzy złote z kawałkiem skasował jako ciemne po siedem. Bohatersko wróciłem z reklamacją. Jednym z powodów zwrotu w lidlowej kasie fiskalnej jest „Nie podoba się”.
Wróciłem z tarczą, czyli [zaokrąglając] ośmioma złotymi.

Wycieczka zajęła nam prawie trzy godziny. I to jest zła informacja, bo pogoda była super i można było zrobić coś koło domu.

2. Uruchomiłem rozdrabniacz do gałęzi i krajzegę, Odpaliłem Spotify i zacząłem robić porządek z gałęziami. Te, które nie wchodziły do rozdrabniacza ciąłem na wchodzące do pieca kawałki.
Przyszedł sąsiad Tomek. Wypiliśmy piwo i pogadaliśmy o plazmie. Plazma to nie jest telewizor, tylko urządzenie do cięcia blach.
W plazmie wybuchł palnik. Tomek dokładnie wyjaśnił mi dlaczego coś takiego się stało. Jest w plecy 1700 euro za palnik, dziesięć dni niezarabiania maszyny i dziesięć dni pieprzenia się z cięciem 'na zewnątrz'. I to są generalnie złe informacje. Dobra jest taka, że się dowiedziałem jak awaryjnie wyłączyć plazmę. Na trzy sposoby.

3. Zrobiło się ciemno. Ale przypomniało mi się, że lat temu z sześć kupiliśmy halogen na statywie. Znalazłem go w piwnicy, nad niedokończonym basenem do projektowanej sauny. Wyniosłem przed dom. Odpaliłem. Natychmiast strzelił żarnik. Wymieniłem. Uruchomiłem rozdrabniacz do gałęzi i krajzegę, Odpaliłem Spotify i zacząłem robić porządek z gałęziami. Te, które nie wchodziły do rozdrabniacza ciąłem na wchodzące do pieca kawałki. Przyszedł Gienek [teść Tomka]. Wypiliśmy piwo. Pogadaliśmy o rzeczach bardziej prozaicznych niż plazma.

Gienek widział ogłoszenie, że ktoś chce sprzedać krajzegę za jedyne 250 złotych. Od razu pomyślał o mnie, bo to, czego używam nie bardzo na nazwę 'krajzega' zasługuje. 

Niestety ogłoszenie już nie jest aktualne. I to jest zła informacja.

26 października 2014

1. Pojechaliśmy do Frankfurtu, żeby odebrać dziewczyny z pociągu. 

Za każdym razem fascynuje mnie, że Niemcom opłaca się utrzymywać transport kolejowy. 

W Polsce przez Niemców zbudowane linie kolejowe się niszczy i za pieniądze od Niemców (unijne) robi się w ich miejsce ścieżki rowerowe, którymi nikt nie jeździ. Albo się po prostu niszczy. Mieszkaniec Frankfurtu może iść na dworzec i wie, że w ciągu pół godziny odjedzie pociąg, który za godzinę zawiezie go do Berlina. Frankfurt to spore miasto. Ale podobnie mają mieszkańcy wiosek, do których zasuwają szynobusy skomunikowane z tymi pociągami do Berlina.

A u nas co? U nas Pendolino. Miś na miarę naszych możliwości.

Gelenda spaliła średnio 12,6 litra. Tak do Trzciela. Później byłem już zmęczony i przyspieszyłem. No i średnia skoczyła do 13. Dużo. Choć z drugiej strony Suburban silnik ma ciut większej pojemności, o 180 koni słabszy. I poniżej 17 litrów raczej nie schodzi. A i setki w sześć sekund raczej nie osiągnie.

W Słubicach w Lidlu wszyscy mówili po niemiecku. Miastem partnerskim Słubic jest Frankfurt. To trochę tak, jak gdyby Praga była miastem partnerskim Warszawy.
[A, Frankfurt nad Odrą i Praga nieczeska.]

Wracaliśmy starą dwójką. Dziewczyny w pewnym momencie zażądały, by przyspieszyć. Część rodziny twierdzi, że dziewczyny tak sobie znoszą podróże, że choroba lokomocyjna etc. Ja mam zupełnie inne doświadczenia. Zdarza im się żądać bardziej agresywnej jazdy. Przy czym bezbłędnie rozpoznają kiedy samochód stać na więcej.
Kiedyś w BMW 640 GranCoupe zrobiły mi awanturę, że jadąc z tempomatem ustawionym na 150 marnuję ich czas.
Gelenda, czego by o niej nie mówić, kiedy powstawała, raczej nikt nie zakładał, że będzie jeździć z prędkością ponad 200 km/godz. 200? 140 pewnie było traktowane jako wartość rzadko osiągana. Wersja prawie 400 konna jeździ szybciej. Ale przyspieszając nie zmienia geometrii, więc hałas, który robi powietrze potęguje efekt przyspieszania. A samochód przyspiesza i przyspiesza. Więc na nastolatki działa bardzo dobrze.
Ale tak naprawdę najwięcej przyjemności sprawia ten samochód na dziurawych drogach. Drogi w dziwny sposób przestają być dziurawe.
Zastanawiam się, co będzie szybciej – remont drogi ze Skąpego do Poźrzadła, czy czas, w którym mnie będzie stać na Gelendę (nie musi być z takim silnikiem). I to, że się zastanawiam na ten temat, to zła informacja.

2. Pojechaliśmy do Świebodzina, dziewczyny w Tesco musiały kupić sobie mango, mleko sojowe i coś tam jeszcze, czego nie było w słubickim Lidlu. Ja poszedłem do Mrówki.
Nie wiem, czy to specyfika świebodzińskiej Mrówki, czy tak jest w każdej, ale obsługa jest idealna. Zatrudniają wyłącznie ludzi, którzy popracowali w Anglii?
Pan najpierw nie pozwolił mi kupić złych drzwiczek kominowych, później dopilnował bym nie przepłacił za zaprawę, na koniec przyjechał z drugim panem (obaj w kaskach) zmodyfikowanym widlakiem, który podniósł go by z najwyższej półki zdjął mi dwie styropianowe rozety.
Kiedyś pani sprzedawczyni goniła mnie na parkingu, z folią, żebym sobie ziemią z jakiegoś drzewka nie pobrudził samochodu. No i to, że sklep z dobrą obsługą robi na mnie takie wrażenie, to też zła informacja.

3. Sąsiadowi Gienkowi przestała palić piła marki Stihl. Do tego zgubił do niej klucz. Klucz do piły to połączenie tego czegoś do odkręcania świec ze śrubokrętem. Nie paląca piła potwornie frustruje. Gienek był nie tyle sfrustrowany, co nieco zmęczony. Wielokrotne próba odpalenia może wykończyć. Gienkowi sekundował jego szwagier Darek. Jako, że to nie on próbował odpalić – zaczął żartować o kolejności zapłonu. Pytał – jaka jest w pile.
–Jeden, jeden, jeden – odpowiedziałem
–Zastanawiałem się zawsze jaką jest w cienkusiu – kontynuował

–Jeden, dwa, jeden, dwa.
–A jeżeli zaczyna się od drugiego?
Na to już nie byłem w stanie odpowiedzieć.

Poszedłem do Józka (ojca sąsiada Tomka) po jajka. Pokazał mi postępy w zagazowywaniu białorusa. Robi mechaniczne sterowanie, bo nie uważa, że z elektroniką są same kłopoty. Patrząc na chevroleta i beemkę – coś w tym jest. Chevrolet ma gaźnik gazowy. Praktycznie – bezobsługowy. Wtrysk w BMW właśnie elektronicznie zmarł. A wcześniej wymagał dwa razy do roku serwisu.

Dziewczyny załamały ręce nad zniszczeniami jakie poczynili panowie kopacze. Po czym wzięły łopaty i zaczęły zbierać błoto-glinę naniesioną przez maszyny. Dmuchawa Husqvarny też się przydała, choć było zbyt mokro, żeby zrobić mgłę.

Dodatkową godzinę nocy wykorzystaliśmy na oglądanie „Homeland”. Zacząłem się zastanawiać, czy da się zapytać naszych przyjaciół z Departamentu Stanu, czy w ambasadzie wszyscy wiedzą, kto jest z CIA. I nie wiem jak to zrobić. Nie interesuje mnie tak naprawdę sytuacja w Warszawie, tylko bardziej wiedza uniwersalna.
Czy to, że pilot F15 zjawił się w kantynie ambasady, rozpoznał i zaczepił Carrie było możliwe? Chyba nie.
Chętnie bym porozmawiał o tym, jak wygląda kohabitacja CIA i Departamentu Stanu. Ale nie sądzę, żeby mi się udało znaleźć kogoś, z kim by mi się to mogło udać. I to jest zła informacja.

7 września 2014

1. No więc przyjechaliśmy na wieś. Złą informacją jest, że w niedzielę musimy już wracać.

Mercedes na literę V okazał się świetnym bohaterem dla mojej serii: „Co by było gdybym nie był takim idiotą i dwadzieścia lat temu za namową Leszka Maleszki poszedł do UOP-u, a dziś był emerytowanym funkcjonariuszem pracującym jako szofer”.

Wcale nie jest powiedziane, że bym musiał zostać najgłówniejszym kierowcą pracodawcy. Mógłbym być jednym z wielu. Czyli na przykład zostać kierowcą sześcioosobowego busa.

Jadąc na targ wpadliśmy na ekipę kopiącą kanalizację. Mieli podłączyć nas w kwietniu. Ale ciągle coś wychodziło. Teraz kierownik powiedział, że powinno im się udać pod koniec września. Zachwycił sie mercedesem. To chyba było pierwsze auto, które skomentował. A załapali się chyba na pięć.

Na targu pomidory drogie. A miesiąc temu narzekali na klęskę urodzaju. I bądź tu człowieku mądry. Sklep ze śmieciami z Niemiec przeniósł się z budynku dworca kolejowego w okolice targu (nazywanego rynkiem – nie mylić z rynkiem, który jest placem Jana Pawła II). Wcześniej były tam śmieci i trochę mebli. Teraz są tylko śmieci. Rozczulająca była owieczka wisząca na płocie z napisem „Willkommen”.

2. Później podjechaliśmy do Tesco. Obok Tesco jest Mrówka (taka sieć polskich składów budowlanych). Przed Mrówką był jakiś festyn z nadmuchiwanymi zwierzętami. Na pierwszym planie widać było tyłek gigantycznego nadmuchiwanego tygrysa. Nadmuchiwany tyłem nieco przesłaniał Mrówkę nad którą górował prostopadłościan Tesco. Zza którego wyrastała figura świebodzińskiego Chrystusa.

Przypomniał mi się profesor Zin. Nie potrafię opowiadać jak on. I to jest niedobra informacja.

3. W Tesco, na wyprzedaży kupiliśmy piłę spalinową i elektryczną podkaszarkę. Piła kosztowała 200 zł, podkaszarka – 50.

Nowa spalinowa piła za 200 zł nie ma prawa działać. A Tesco gwarantuje, że będzie działać przez dwa lata. Może wiedzą coś więcej o przyszłości tej części Europy. W znaczeniu, że się wydarzy coś, co spowoduje, że nikt nie będzie o tych gwarancjach pamiętał.

Piła do pracy potrzebuje paliwa. Na stacji benzynowej chciałem przy okazji dolać parę litrów do mercedesa. Dość niedawno się dowiedziałem, że strzałka przy wskaźniku poziomu paliwa informuje o stronie, po której jest wlew paliwa. Strzałka w mercedesie wskazywała prawą stronę, więc podjechałem w odpowiedni sposób. Pełen zaufania do firmy dwa razy dokładnie przeszukałem prawy bok auta. Wlew był jednak po drugiej stronie. Świetny żart.

Pewnie się okaże, że mercedes na V produkowany jest gdzieś we Francji, czy Włoszech i ma bliźniaków, które się nazywają Fiat, Peugeot bądź Citroën. Ma lepsze wyposażenie niż rodzina, pewnie też spełnia nieco wyższe normy jakościowe. Ale francuscy czy włoscy pracownicy mszczą się za II wojnę i robią takie drobne żarciki.

Słyszałem kiedyś historię o tym, że Niemcy stworzyli najlepsze działo przeciwlotnicze. Chyba chodziło o 128 mm FlaK 40. Działo było świetne. Bardzo skomplikowane. Amunicja do niego była bardzo wrażliwa na niedokładności przy montażu. Przy montażu pracowali robotnicy przymusowi. Większość amunicji była nie do użytku. Niemcy nie mogli zrozumieć, jak można sabotować produkcję.

Złożyłem piłę. Odpaliłem ją. Dźwięk miała, jak średniej wielkości motocykl. Sąsiad Tomek ma nowego pracownika. Też Tomka. Pracował wcześniej przy kasacji samochodów. A jeszcze wcześniej w lesie z piłą.

Powiedział, że chińskie piły są ciężkie, głośne i źle się odpalają. Są za to mocne. Ludzie używają ich póki nie trafi ich szlag (ludzi, nie piły). Wtedy kupują stihla.

Zapytałem, czy coś ciekawego demontował w poprzedniej pracy. Opowiedział, że najciekawszym autem, który do nich przyjechał był Golf jedynka. Wyremontował go i ma na podwórku. Uturbił i dalej modyfikuje.

Najczęściej kasowali Golfy III i Escorty.

Pozbieraliśmy trochę śliwek. Są tradycyjnie świetne. Niestety nie ma ich tyle, żeby wypełniły beczkę. Wiec w tym roku nie będzie śliwowicy. I to nie jest dobra informacja.