31 sierpnia 2021

 

1. Dzień zaczął się od tego, że Kocio postanowił mnie wypchnąć z łóżka. A może zaczął wypychać bezwiednie? Trudno powiedzieć. Wstałem. Kocio wstał pól godziny później. Zjadł i poszedł. Chociaż padało. To, że padało, to zła informacja, gdyż od dwóch dni schnie na sznurku pranie. Znaczy raczej moknie. 

2. Przyjechał pan od ustawiania satelitarnej anteny. Wziął drabinę, wylazł na maszt i zaczął anteną kręcić. Przestał. Ostrożnie zszedł z drabiny. Unikał nerwowych ruchów, gdyż odkrył, że w konstrukcji anteny zamieszkały pszczoły. Antenę ustawił. Nie pomogło. Trzeba było wymienić przewód. Ledwo starczyła resztka, którą miałem. Jest zrobione byle jak. Ale przez chwilę będzie działać. Gdy przestanie – muszę być przygotowany. Mieć przewód koncentryczny, żelowy w odpowiedniej długości i rurki najlepiej stalowe, by przewód przez nie puścić. I móc jeździć po nich samochodem. 

Pan pojechał, telewizor zaczął działać. I to jest zła informacja. Trafiłem od razu na jakiegoś prawnika z Wolnych Sądów, który tłumaczył, że nie wolno wprowadzać stanu wyjątkowego. Gotów jestem się założyć, że jakiś czas temu twierdził, że należy wprowadzić stan wyjątkowy w związku z pandemią. 
Póżniej z prowadzącym dziennikarzem się zgodzili, że wniosek Premiera do TK to wychodzenie z UE. No i wyłączyłem telewizor. 

Mój ulubiony Michał Szułdrzyński napisał: Covid nie był powodem do wprowadzenia stanu wyjątkowego. Ale trzy tuziny migrantów na granicy już tak.
Nie byłby sobą, gdyby pamiętał o przygotowanych i wprowadzonych przez Platformę z PSL-em przepisach o Stanie epidemicznym. 

3. Z Moim Nowym Szefem pojechaliśmy do Gorzowa. Na uroczystości. Najpierw z mostu oglądaliśmy przelot iskier, później byliśmy w radio, później byliśmy na uroczystościach, później na obiedzie, później wróciłem do domu. 

W domu pusto. Po godzinie przyszła Rudzia z Kocięciem, które najpierw zjadło, później zaczęło po całym domu gonić swój ogon. Niezbyt skutecznie. 

Wieczorem oglądałem „Ostatniego Skauta”. Tytuł pamiętałem z wypożyczalni kaset wideo, tej na rogu Filareckiej i Salwatorskiej. Wtedy – z niewiadomych przyczyn – nie udało mi się kasety z nim wypożyczyć. Dziwny ten film. Dziwnymi samochodami jeżdżą. Złą informacją jest, że przespałem finał. Więc nie wiem, jak się kończy. 

Jutro w Gazecie: o dzisiejszych uroczystościach, o tym, że Maryla Rodowicz jest honorową obywatelką Zielonej Góry, o zmianach w rozkładach gorzowskich autobusów, no i o tym, że Lubuskiem nie ma już Porozumienia, bo całe przechodzi do Adama Bielana. 

30 sierpnia 2021

1. Pojechałem do miasta po kocie jedzenie. Lało. Jak z cebra. Kupiłem w Acion kilka niepotrzebnych rzeczy. W Rossmanie kocie jedzenie. Lało jak z cebra. Zalało dziurę pod wiaduktem. Nie na tyle, żeby nie była przejezdna. Pod Amazonem na parkingu stoją już samochody. Nie byłem w Lidlu. I to jest zła informacja.

2. Campus Polska przestał być transmitowany. I to jest zła informacja. Po panelu z Tuskiem i Trzaskowskim ktoś porównał ich do Bidena i Harris. Naszło mnie od razu, że w naszym przypadku odpowiednikiem Bidena jest Trzaskowski.

Koty wyszły rano. Kociątko w ślad za matką wykonało piękny skok z tarasu. Pierwszy wrócił Kocio. Przespał pół dnia na kanapie. Reszta wróciła, gdy się już ściemniło.  

3. Jutro w Gazecie: o tym, że serce z Zielonej do Zabrza leciało policyjnym bellem, o tym, że w potrzebie będą nas wspierać niemieckie karetki z ratownikami, o tym, że koparka w Świebodzinie naruszyła gazociąg. No i przede wszystkim o 39 rocznicy wielkiej demonstracji w Gorzowie. 

Na koniec dnia zacząłem oglądać na Amazon Prime rosyjski film o obcym statku kosmicznym, który zestrzelony przez niezwyciężone rosyjskie lotnictwo, rozbił się na Czertanowie, zabijając dwieście osób. Jeszcze nie wiem, jak się to skończy. I to jest zła informacja. Na razie jest ciekawie. Młodzież szkolna żąda wykończenia obcych, młodzież zła jest w związku z ofiarami. Nikt nie wiąże ofiar z decyzją o zestrzeleniu. 

 

29 sierpnia 2021

1. Coś się tam mojej osobie śniło. Nie pamiętam co. I to jest zła informacja. Praga albo Budapeszt. I w tej Pradze albo Budapeszcie mieszkanie nasze przy Filareckiej. 

2. Twitter nie ma sposobu na oznaczanie sarkazmu. I to jest zła informacja. Popularny ostatnio poseł z Wielkopolski napisał: Czeski dziennikarz pyta mnie: dlaczego polski rząd nie chce pomóc tym Afgańczykom? Odpowiadam, że sam chciałbym to wiedzieć. A on: my to byśmy dali im piwo i smažený sýr. Najwyraźniej nie zauważył, że piwo dla muzułmanów to coś, jak czarna polewka. Skomentowałem, że my w takim razie powinniśmy proponować wódkę i schabowe. 

3. Z Moim Nowym Szefem pojechaliśmy na dożynki. Pod Koszalin. Kiedy ostatni raz jechałem od Szczecina na wschód nie było jeszcze S6. Teraz jest. Dożynki w deszczu. Nie byle jakim. Wręcz – nomen-omen – nawalnym. Kiedy się skończyła część oficjalna przestało padać. Znowu padało, gdy wracaliśmy. Rokitnicy nie spadła zaś ni kropla. 
Nie ma zwyczaju włączania w deszczu tylnego przeciwmgielnego. I to jest zła informacja. 

W jutrzejszej Gazecie: o tym, że gwiazda Falubazu najważniejsza jednak odchodzi, o tym, że się w zielonogórskim MZK dogadano i strajku nie będzie, o tym, że Maryla Rodowicz zostanie honorowe obywatelstwo.

Na HBO trzecia seria Brytanii. Trudno mi sobie wyobrazić w jakim języku się oni tam wszyscy dogadują. Bo łacina to raczej być nie mogła. 

 

28 sierpnia 2021

1. Po śniadaniu zaczęliśmy sprzątać spadnięte gałęzie z lipy. Wyszły trzy kursy. W takich sytuacjach złą informacją jest, że nie kupiłem Silverado. 

2. Przy wożeniu gałęzi wyszło, że z opony prawej tylnej duch uchodzi. Pojechałem szukać męczygumy. Najpierw do Mostek. Przez las. Później do Portu. Wulkanizator w Porcie przestał działać w soboty. I to jest zła informacja. Z Portu do Świebodzina. Trochę naokoło, bo do miasta wjeżdżałem Młyńską. Otwarty był dopiero zakład przy zwanym Rynkiem targu. Otwarty był przypadkiem, bo zwykle, w sobotę o tej porze był zamknięty. Wyciągnięto gwóźdź. Wepchnięto coś, co zatkało dziurę. I tyle. 60 zł. 
Kiedy wracałem złapał mie przejazd przy Sobieskiego. W krzakach obok torów stał brodaty mężczyzna w okularach. Dziwnie podekscytowany. Z małą kamerą w ręce. Pomachał nadjeżdżającemu pociągowi i zaczął go filmować. Kiedy pociąg przejechał, wszedł na tory i filmował pociągu tył. 

3. „Three Billboards Outside Ebbing, Missouri”. Bardzo dobrze wydane bez paru groszy dziesięć złotych. Tak dobrze, że aż odpaliłem później pierwszą serię „True Detective”. Złą informacją jest, że odpaliłem tak późno, że nie ma szans bym dooglądał. 

 

27 sierpnia 2021

 

1. Nie spałem zbyt długo i to jest zła informacja. Nie spałem zbyt długo, gdyż obudziła mnie miaucząca w niebogłosy Rudzia. Otóż się okazało, że wieczorem musiała nie wiadomo kiedy wyjść. Kocię zostało. Stała więc przed drzwiami tarasu i się darła. Kocię siedziało w środku. Kiedy ją wpuściłem od razu podbiegła sprawdzać, czy wszystko z Kocięciem w porządku. Przyszedł z góry Kocio. Rudzia chciała się przywitać. Kocio udawał niezainteresowanego. 
Później złapałem ich jak razem leżą wszyscy na łóżku na piętrze. 

2. Pojechaliśmy do Frankfurtu odwieźć na pociąg Tośkę z koleżanką. Ceterum censeo droga z Węgrzynic do Toporowa powinna zostać wyremontowana. Parkowanie przy dworcu we Frankfurcie kosztuje 25 centów za godzinę. Pół euro za dwie. Frankfurt nad Odrą ma jednak jakieś plusy. Na latarni za mostem wisi plakat AFD. Napisano na nim, że zamknięte granice to coś normalnego. Ustaliliśmy, że te plakaty nie mogą dotyczyć Bundesratu, bo do Bundesratu nie ma bezpośrednich wyborów.  
Po słubickiej stronie wzmacniane są wały. Te przeciwpowodziowe. Ważne byśmy ich za bardzo nie wzmocnili, bo wielka woda wtedy by mogła lunąć na naszych niemieckich przyjaciół.
Przejazd kolejowy na Transportowej w połączeniu z wyjazdami z parkingów dla TIR-ów może zabrać człowiekowi dobre pół godziny. I to jest zła informacja.

3. Dojechaliśmy do Boczowa na pół godziny przed zamknięciem. Nie było zbyt wiele czasu na zwiedzanie. Ja tam znalazłem odkurzacz Miele. Z elektroszczotką. Za całe 80 złotych. Wygląda na to, że nie działa regulacja mocy silnika. Ale co to dla mnie. Ważne, że działa elektroszczotka. Złą informacją jest, że nie zdążyłem zapytać o cenę granicznego słupa z tablicą Freistaat Bayern. 
Od przyjazdu do Boczowa nieskutecznie próbuję sobie przypomnieć piosenki, jaką „Lamus” reklamował się w lokalnej telewizji. Jeśli chcesz się coś tam i się wyposażyć, to coś tam, coś tam, coś tam u Zbyszka w Boczowie. 
Wracaliśmy naokoło. Przez Świebodzin. W Wilkowie złapał nas korek. Czy korek nieruchomy ma jakąś specjalną nazwę? Wyrwaliśmy się z niego i przez Borów i jakieś nowe osiedla w Rozłogach dojechaliśmy po wąskim bruku do miasta. 

Wieczorem z przerwami oglądaliśmy „Biga Lebowskiego”. Dziś takich filmów nie robią. 

Jutro w Gazecie: o Falubazie, o niewybuchach. Więcej nie pamiętam. Traumatyczne przeżycia mogą powodować wypieranie wspomnień. 

26 sierpnia 2021

 

1. Rudzia z Kocięciem nocowała w domu, Kocio krążył. Razem rano przyszli zjeść. Kocię je wszystko. Rudzia zaczęła wybrzydzać. Kocio niby nie je, ale kiedy reszta je, on też zaczyna. Złą informacją jest, że trzeba będzie Rudzię z Kocięciem do weterynarza zawieźć. A nie bardzo wiadomo, jak to zrobić.  

2. Dzień – excusez le mot – się posrał, gdy próbowaliśmy skręcić z drogi nr 277, czyli tej przez Kije ze Skąpego na starą trójkę. Otóż był korek. I do skrętu, i na starej trójce. Byliśmy spóźnieni. Już wcześniej byliśmy spóźnieni. Zanim wjechaliśmy na S3 byliśmy spóźnieni jeszcze bardziej. I to się do Zielonej nie zmieniło. Z Zielonej z Moim Nowy Szefem pojechaliśmy do Gorzowa. W Gorzowie nawiedziliśmy Szpital. Później pojechaliśmy oglądać jak prezes Kurski wbija łopatę. 
Doświadczenie interesujące, gdyż po raz pierwszy nie pamiętam od kiedy prezes Kurski na imprezę się nie spóźnił. Że się Kura zawsze na wszystko spóźnia to secret de Polichinelle. Ostatnio obserwowałem to 1 sierpnia przy Gloria Victis. 
Najbardziej widowiskowe spóźnienie Kury uniemożliwił wtedy chyba jeszcze BOR-owik z Czasówek. Miało to miejsce na Jasnej Górze. Otóż Franciszek (papież) zaczął odprawiać mszę na wałach. No i ta msza już chwilę trwała. Pod wałami ludzi tysięcy setki, transmisja pewnie nie tylko do polskich telewizorów. Wpada Kura. No i zamierza przejść między Franciszkiem a światem. Widzi to BOR-owik z Czasówek. Nie wierzy własnym oczom. W ostatniej chwili szczupakiem się rzuca i blokuje Kurę, mówiąc, że może jednak przejdzie inną drogą. 
W każdym razie wystąpiłem w telewizji. Jako tło przebitki do przemówienia Kury. Złą informacją jest, że byłem niezbyt ostry. Zauważył mnie waszyngtoński Stańczyk.

3. Po powrocie do Zielonej, dzień – excusez le mot – posrał się do imentu. I to jest zła informacja, bo zakładałem, że się – excusez le mot – posra tylko trochę. Skończyło się na tym, żeśmy spóźnili Gazetę o dwie godziny. I na takie spóźnienie korporacja już raczej nie miała procedur. Pikanterii dodaje fakt, że spóźniliśmy Gazetę pojutrzejszą. 

A w jutrzejszej: O referendum w sprawie odwołania lekarza w gminie Zabór, o oświetleniu gorzowskiego żużlowego stadionu, o wypadku na S3, przez który się spóźniliśmy do Zielonej i o tym, że się remontują kolejowe dworce. 

25 sierpnia 2021

1. Obudził mnie Kocio. Złą informacją jest, że było to przez szóstą. Obudził mnie zawodząc. Tak po kociemu. Jak w sytuacji, gdy się przegaduje z innym kotem. Wstałem myśląc, że jakiś inny kot jest w domu. Żeby Kocia wesprzeć w ewentualnej walce. Innego kota nie było. Nie wiem, czy aby nie chodziło o odbicie, w stojącym na korytarzu lustrze. 

2. Kocio gdzieś znikł, ja się przeniosłem do kuchni. Przyszła Rudzia z Kocięciem. Zaczęły wyjadać Kociowi suche. Wyjadły prawie całe. Wrócił kocio. Zobaczył pustą miskę, popatrzył spode łba na Rudzię z Kocięciem. Wszystko było w tym spojrzeniu widać. Podszedł do nich i zaczął im obwąchiwać pyszczki. Wyglądało, że szuka sprawcy. Przerwał śledztwo, gdy mu Bożena suchego dosypała. 

Zapomniałem napisać, że w poniedziałek wiatr urwał konar przydomowej lipy. I to jest zła informacja. To, że urwał. Nie to, że zapomniałem. Będzie trzeba sprzątnąć. A tu robota mnie wciąga w jakiś irracjonalny sposób.

3. Pojechałem do Zielonej. Przez Pomorsko czyli inny prom. W Pomorsku ma powstać most. W przyszłości. W redakcji poznałem kolejnego czytelnika Negatywów. Wyglądało na to, że nie ściemnia, tylko naprawdę czyta. Z Zielonej pojechałem po Miśka na dworzec w Świebodzinie. Pociąg się nieco spóźnił. I do tego nie było go widać, bo zasłonięty był towarowym. Towarowy miał osprejowane wagony. 

Wieczorem Bożena próbowała wymóc na Kociu, by ten został w domu na noc. Brakło jej determinacji. W przeciwieństwie do Kocia, który to zdeterminowany był bardziej. Jesienność końca tego sierpnia przypomina, że trzeba będzie wprowadzić zimowe zwyczaje – zamykać balkon na noc. I to jest zła informacja. Dla Kocia przede wszystkim. 

Jutro w Gazecie – o tworzonym właśnie na poligonie w Wędrzynie ośrodku, w którym nielegalnie przekraczający granicę czekać będą na decyzję w sprawie azylu, o młodym człowieku, któremu wybuchł niewybuch, wciąż o Falubazie. I o psie, który kogoś podrapał w Niesulicach. 

 

24 sierpnia 2021

1. Kocia rodzina spała w domu. Nie miała wyjścia, gdyż zamknęliśmy drzwi. Przyszli przed ósmą zwartą grupą i urządzili pobudkę. Znaczy – pobudczył Kocio. Reszta asystowała. Kocio chciał wyjść, reszcie chodziło o puste miseczki. 
Złą informacją jest, że Rudzia zaczęła wybrzydzać. Je przede wszystkim żółty ser. Ale nie może być zbyt suchy. 

2. Ruszyliśmy do Berlina. Droga Węgrzynice–Toporów jest straszna. I to jest zła informacja. Piętnaście lat temu się już wydawała straszna, ale wtedy nie była. Dziś jest. 
Przed granicą kolejka TIR-ów. Na granicy nikt paszportów nie sprawdzał. W Berlinie korki. I wybory. Do Bundesratu. Zawsze, kiedy przyjeżdżam do Niemiec są jakieś wybory. Mam wrażenie, że poprzednim razem w Berlinie byłem na opisanym przez Wirtualną Polskę wyjeździe. Wirtualna Polska napisała, że byłem po zamknięciu granicy. Byłem przed. Właściwie powinienem być im wdzięczny, gdyż od tego czasu nie traktuję poważnie tego, co można tam przeczytać. 
Gdybym wciąż był kimś ważnym i ktoś z WP się dowiedział, że Lawina stała przez godzinę zaparkowana przy koszarach strzelców gwardii – tych, co je teraz ma BND, pewnie bym mógł przeczytać interesujące z tego faktu wnioski. 
Za nazywanym zamkiem byłym ratuszem Steglitz na środku ulicy stali kowidosceptycy. Każda nacja ma swoich excusez le mot zjebów. 
Wracając zjechałem z autostrady, by przejechać przez kilka wiosek Odrzańsko-Sprewskiego Powiatu. Nie jest dobrze. Drogi dziurawe. Tylko pociągi jeżdżą. Frankfurt sprawia wrażenie umierającego miasta. Nie to, co Słubice. Nad Odrą ławeczki, na ławeczkach ludzie. Patrzą za Odrę na Niemcy. 
Dawno, dawno temu zabrałem moją świętej pamięci babcię na wycieczkę. Toyotą Suprą. Targą. Ze zdjętym dachem. Dojechaliśmy do Frankfurtu. Babcia zauważyła, że poprzednio, na terenie Rzeszy była w 1939. Kiedy Rzesza przyszła do Torunia. Zrobiliśmy po mieście kółko. Babcia stwierdziła, że RFN jest przereklamowany. No i wróciliśmy. Chyba jeszcze były kontrole na granicy.  


3. Jutro w Gazecie: o przyszłości Falubazu; o tym, dlaczego Zielona Góra jest rozkopywana i o nowych gorzowskich autobusach. 

W Dzienniku o wyburzonym niedoszłym zabytku z ulicy Piastowskiej. Przy Błoniach, obok niegdysiejszej piwiarni, nazywanej „Pod Blachą” bądź „Pod Płachtą”. 

Lodówka wciąż działa. Choć zdarza jej się mieć dziwne różnice temperatury pomiędzy półkami. Przez chwilę. Później się temperatura wyrównuje. Nie rozumiem o co chodzi. I to jest zła informacja. 

 

23 sierpnia 2021

1. Nie będę pisał o Frasyniuku. Powinienem raczej napisać o Kajdanowiczu. Ale mi się nie chce. Zresztą, czy komukolwiek by się chciało na ten temat czytać?
Rano pojechaliśmy z Moim Nowym Szefem do Gorzowa, gdzie spóźniliśmy się na spotkanie u Wojewody. Lało, więc można było odnieść wrażenie, że droga zrobiła się ze dwa razy dłuższa. Im bliżej Gorzowa, tym lało mniej. W Urzędzie Wojewódzkim podano do kawy ciasto. Później byliśmy w gorzowskiej redakcji. I się okazało, że pracuję z człowiekiem, który w „Echu Krakowa” pracował, kiedy kupowałem w kiosku na ówczesnym placu Wolności wracając ze szkoły. Podstawowej. Numer 33. Imienia Janka Krasickiego. Kto dziś wie, kim był Janek Krasicki… Tak właściwie, to nienawidzę trzykropków. Złą informacją jest, że to ulubiony znak interpunkcyjny moich nowych kolegów. 

2. Stał się cud. Innymi słowy korporacja stwierdziła, że mogę się jej przydać. Mogę więc pracować w systemie wydawniczym na moim Macbooku. 
Dziś w Gazecie będzie o spadniętym Falubazie. Również o tym, co na ten temat sądzą w Gorzowie, o tym, gdzie w Lubuskiem się najsłabiej szczepią. No i o tym, kto wystąpi na Winobraniu. Nie byłem jeszcze na winobraniu. I to jest zła informacja. 
W „Dzienniku Polskim” piszą o Szkieletorze.

3. Lodówka się wzięła i zepsuła. A konkretnie zaczęła nierównomiernie chłodzić. U góry piętnaście stopni, na dole stopni pięć. Mieliśmy wcześniej tu lodówkę, która się zaczęła psuć. Mam wrażenie, że spora część jej psucia wynikała z działań serwisanta. Wymieniliśmy sprężarkę. Może nawet dwa razy. Naprawialiśmy wymiennik. Wymienialiśmy jakieś czujniki. W końcu wymieniliśmy lodówkę. Została po tym – pełniąca rolę szafki w stołówce – stara. I fragmentaryczna wiedza o tym, jak lodówka działa. Mając w pamięci niesmak wzbudzany przez ostatniego serwisanta, postanowiłem spróbować naprawić lodówkę. Najpierw musiałem ją wybebeszyć. Później rozkręcić. No i się okazało, że parownik jest zamrożony. Rozmroziłem nagrzewnicą z Lidla. Skręciłem. Lodówka zaczęła działać. Mam nadzieję, że chodziło o to, że ktoś jej wczoraj nie domknął i przez noc działała w jakimś dziwnym trybie. 

Na rozbebeszoną lodówkę przyszła kocia rodzina. W całości. Znaczy Rudzia z Kocięciem. No i był też Kocio. Rudzia zjadła resztki psiego jedzenia pozostałego po nadredaktorstwie Muchach. Zjadła też ze dwie saszetki z Rossmanna. 

Wieczorem oglądaliśmy „The Chair”. „Nie jestem członkiem społeczności żydowskiej, więc nie mogę wam mówić co jest obraźliwe”. I to jest zła informacja. 

 

22 sierpnia 2021

 

1. Przez cały dzień zasadniczo to nic się nie działo. Państwo profesorstwo Zybertowiczowie odjechało po śniadaniu, swoim nowym wyprodukowanym przez niemieckich katolików samochodem. I to jest zła informacja, bo liczyliśmy, że zostaną do obiadu.

2. Siedzieliśmy pod lipą, kiedy pojawiła się Rudzia. Siedziała w krzakach łypiąc na psa–suke nadreaktorstwa Muchów. Udało mi się ją z tych krzaków wyciągnąć, zanieść do kuchni i nakarmić. Kocięcia nie było. Rudzia pojawiła się jeszcze raz. Kocio był rano, był koło południa, był po południu. Wieczorem nie. Padało. I to była dla niego zła informacja. 

3. Z nadredaktorem Muchą, przy jednym stole doglądaliśmy gazet z dwóch – o ile można tak powiedzieć – końców Polski. W Dzienniku i Krakowskiej będzie o tym, że Miasto nie chce odpowiedzieć, kto wpłacił dziesięć milionów na Centrum Muzyki (cokolwiek by to miało znaczyć). 
W Gazecie będzie o Falubazie, który spadł z ekstraklasy, o autobusach, których nie ma kto w Zielonej Górze prowadzić, o tym, że w Gorzowie będzie można głosować na projekty obywatelskiego budżetu nie przez Internet, no i o tym, że parkach w Międzyrzeczu nie ma już pijaczków. 
Wieczorem obejrzeliśmy „Clerks”. Z przerwą na szukanie kota Marka. Złą informacją jest, że nie zaczęliśmy oglądać wcześniej. Gdybyśmy zaczęli – może by mi się udało zmusić towarzystwo do obejrzenia „Mallrats”

21 sierpnia 2021

1. Kocio obudził mnie o siódmej. I już tak zostało. Pożytek taki, że poszedłem po jajka. Nie o siódmej. Później. Zrobiłem wielojajeczną jajecznicę. Nie wyszła najlepiej. I to jest zła informacja. 

2. Pojechaliśmy na grzyby. Na siedem grzybów, mówiąc szczerze. Na odznakę zasłużonego grzybiarza zapracował nadredaktor Mucha. Profesor wręcz przeciwnie. 
Grzyby (podgrzybki) rosną już od razu wysuszone. I bez robaków. W lesie sucho, jakbyśmy za sobą mieli dwa miesiące upałów. I to jest zła informacja. 
Wpadł Mój Nowy Szef przywiózł Gazetę z początku lat siedemdziesiątych. Rozczulająca jakoś była rubryka: Odpowiedzi na krytykę, w której instytucje odnosiły się do tekstów na ich temat: Komunalne Przedsiębiorstwo Robót Inżynieryjnych odpowiadając na notatkę „Robota” informuje, że wszystkim pracownikom zatrudnionym przy modernizacji ulicy Batorego przypomniano przepis o zakazie spożywania napojów alkoholowych w czasie ustawowego czasu pracy. 

3. Wieczorem po długiej debacie postanowiliśmy oglądać „Przekręt”. Ja się wykruszyłem pierwszy. Później kolejni widzowie. A wydawał się evergreenem. 
Złą informacją jest, że od wczorajszego ranka nie było Rudzi. Najwyraźniej koleżanka nie lubi gości. 

 

20 sierpnia 2021

1.Znowu promem do Zielonej. Na promie dwa auta. Dużo wody, więc prom szybko. Od początku Zielonej, od wczoraj oglądam powystawiane gabaryty. Przede wszystkim lodówki. Ale też połamane wiklinowe meble. Trochę klozetowych muszli. Czyli nic ciekawego. I to jest zła informacja. Człowiek liczy, że minie jakiegoś Thoneta. Albo kanister Wehrmachtu. A tu same śmieci.

2. W Zielonej utrwaliłem połączenie kropek: droga od Czerwieńska – Castorama – plac Bohaterów. Następnym razem muszę przećwiczyć prom w Pomorsku. 
Z Moim Nowym Szefem byliśmy u Ordynariusza. Podano placek drożdżowy ze śliwką. Nie jadłem. Kawę wypiłem. 
Później z nadredaktorem Muchą udaliśmy się do Bagietki. Złą informacją jest, że nie było szarlotki. Sernika też. 
Zatankowałem na stacji z warzywniakiem. 

3. Prom nam uciekł. Miało to swoje plusy, gdyż mogliśmy kontemplować przypromową ciszę. Ciszę bardziej niż ja kontemplował nadredaktor Mucha. Ja kontemplowałem leżący słupek. Zastanawiając się czy z piaskowca on ci, czy z betonu kontemplowałem. Prom pełen. 
W ostatniej chwili skręciliśmy do Świebodzina. Parkomaty przy Lidlu działają. Przejazd kolejowy otwarty. 

Dojechaliśmy do domu. Czekali nas goście. Czyli pani nadredaktorowa Muchowa. No i państwo profesorstwo Zybertowiczowie. 
Przy kolacji dyskusja o gender. Po kolacji zmusiłem gości do obejrzenia „Zabriskie Point”, po filmie zaś opowiadaliśmy sobie dowcipy. Jeden, z opowiedzianych przeze mnie Profesor określił jako rusofobiczny. I wezwał mnie, bym zaprzestał opowiadania takich dowcipów, bo nasi NATO-wscy sojusznicy będą się utwierdzać w przekonaniu, że Polacy nie są racjonalni w kwestii wschodniej flanki. 

W jutrzejszej Gazecie – wywiad z ekspertem o Afganistanie, bar mleczny Agata w Gorzowie, Bociany, no i pałac w Zatoniu.

Państwo Redaktorstwo przywiozło psa z kotem. Kot – Marek – antyteza Kocia. Czarny jak węgiel. Kocio kulturalnie kolegę przyjął. Później, na górze, złoił mu skórę. 
Złą informacją jest, że się strasznie objadłem, bo ugotowałem za dużo i za późno. 

 

19 sierpnia 2021

 1. Wstałem chwilę przed tym, jak budzik zaczął się awanturować. Śpimy teraz na piętrze. No i na korytarzu na piętrze wpadłem na Rudzię. Z Kocięciem. Kocię próbowało się integrować, ze swoim odbiciem w stojącym na podłodze lustrze. Na parterze nie było Kocia. Jedzenie kocie wyżarte było do imentu. Miska z suchym, nie dość, że wyjedzona, to jeszcze przewrócona. Nowe – słowem – porządki. 

Kocio przyszedł chwilę później. Trochę się od Rudzi i Kocięcia dystansował. Złą informacją jest, że musiałem się szybko zebrać i ruszyć do Zielonej. Nie mogę więc zrelacjonować późniejszych kocich sytuacji. 

2. Autopilot skierował mnie na prom. Do Brodów. Przez Bródki. Na promie – nie licząc obsługi promu w kamizelkach z napiem obsługa promu – byłem sam. Do redakcji wjeżdżałem od zupełnie innej niż zwykle strony. Jeszcze parę lat i zrozumiem układ zielonogórskich ulic.
Z moim nowym szefem przeszliśmy deptakiem do hotelu za sądami. W hotelu odbywało się sympozjum przedstawicieli mojej nowej korporacji poświęcone nowej strukturze. Przysłuchując się prelegentom próbowałem napisać felieton do „Dziennika”, ciśnięty w tej sprawie przez siedzącego obok nadredaktora Muchę. Szło mi tak źle, że nie napisałem. I to jest zła informacja. Jestem na tyle odpowiedzialny, że zawczasu przygotowałem materiał rezerwowy. Na taką właśnie okazję. No i od razu wymyśliłem, że następny tekst będzie o nadwiślańskich siewcach insajderskich, waszyngtońskich niusów. Prześmiewczy. 

3. Jutro w Gazecie będzie o proteście ratowników, gadających tablicach informacyjnych, kieszonkowych ogrodach, będzie też historia Antoniego Palucha, jednego z pierwszych poległych we wrześniu 1939 roku. 

Pojechaliśmy wieczorem do winnicy pod Nową Sól. Miły właściciel niedobre wino. Za to drogie. A może dobre. Tyle, że się nie znam. 
Urwałem się przed końcem imprezy, zabierając całe auto uciekinierów. Zawiozłem ich do Zielonej. Złą informacją jest, że się znowu nie wyśpię. 

18 sierpnia 2021

1. Jesienność sierpnia wymogła decyzję o nocnym zamknięciu drzwi na taras. I to jest zła informacja, gdyż Kocio był w środku. I mu to nie pasowało. Awanturował się przed świtem. Awanturował się o świcie. Awanturował się później. Potem się niby poddał. Ale kiedy wstałem siedział naburmuszony w holu. Wyszedł na taras i zaczął wołać Rudzię. Nie przyszła. 

2. Pojechałem do Zielonej. Przez Sulechów. Złą informacją jest, że jechałem na autopilocie. Wracałem w bardziej świadomy sposób. Też przez Skąpe. Ale też Tesco. Był chleb. I piasek do piaskownic. W workach. Nie kupiłem. 
Przejechałem przez kolejowy przejazd. Był otwarty. 
Kiedy dojechałem do domu, dotarło do mnie, że poza pojedynczym wyjazdem na kurki, nie byłem w tym roku jeszcze na grzybach. I to jest zła informacja.

3. Jutro w Gazecie będzie o tym, że lubuska Platforma przygotowuje się do wewnętrznych wyborów. Jeszcze z pół roku i zapamiętam te nazwiska. O podwyżce dla gorzowskich ratowników, o kolejowych mostach w Kostrzynie. O martwym łabędziu i osiedlu, które się ponoć nazywa Europejskie. 
Na koniec dnia obejrzeliśmy teatr telewizji pod tytułem „Ad astra”. Z Bradem Pittem, Le Jonesem i kimś tam jeszcze. Długi teatr telewizji. 

 

17 sierpnia 2021

1. Multitasking. Śniadanie, tzw. call (chyba, ludzie mówią „mam kola”, więc chyba o to chodzi”) a nawet trzy, do tego rozładowywanie auta, które z Berlina przywiozło likwidowane mieszkanie prababci tzw. dziewczynek. Mileny „dziewczynką” raczej nie należy nazywać. Złą informacją jest, że mnie za to można już nazywać dziadem. 
Wcześniej. Dużo. O świcie. Kocio miał scysję z czarnobiałym kotem. Tym, co zwykle. Wyszedłem na balkon. Kot czarnobiały się wycofał. Kocio później wylazł na górę. Wbił się do łóżka i zasnął. 

2. Lawiną do Zielonej. W Sulechowie, na Orlenie obok Shella, koło MacDonalda LPG w autostradowej cenie. W Tesco, można to było łączyć z widokiem na Chrystusa. Tu – nie wiem. 
W Zielonej poznałem Parlamentarzystę. Kolejnego już. Porozmawialiśmy o geopolityce. Kiedy dorosnę, chciałbym zostać telewizyjnym specjalistą od geopolityki. Złą informacją jest, że będzie to trudne. Dorośnięcie. Bo – jak widać – zostanie telewizyjnym specjalistą od geopolityki, jest nawet zbyt proste. 

3. W jutrzejszej Gazecie: ciąg dalszy protestu gorzowskich ratowników. Skarb sprzed czterech tysięcy lat znaleziony przez rolnika, któremu przeszkadzała kamieni kupa. Chciałem dać tytuł – „Kobiety wolą brąz”, ale nie pasował. Wszystkie skarby z epoki brązu znajdują u nas ostatnio mężczyźni. No i o tym, co zrobić, żeby nie stać pół godziny przed kolejowym przejazdem. 

Przez dom przewinęła się Rudzia. Coś tam dziubnęła i poszła. Kocięcia nie było.

Dooglądaliśmy „Home before dark”. Pierwowzór bohaterki miał na nazwisko Lysiak. Złą informacją jest, że to jednak zły jest film. 

 

16 sierpnia 2021

1. Wstałem, odleżałem swoje w wannie i udałem się po nadredaktora Muchę. Złą informacją jest, że nie zjadłem śniadania. Z rzeczonym udaliśmy się do Mordoru. W Mordzorze przeżyłem mordorowe poszukiwanie miejsca parkingowego. Średnio skutecznie. Na koniec się okazało, że mój nowy pracodawca dysponuje miejscami w parkingu podziemnym. Parkingu w przeciwfazie do tych przed budynkiem – zupełnie pustym. 

2. Śniadania nie zjadł również nadredaktor Mucha. Udaliśmy się więc z Mordoru do Beirutu. Nadredaktor zjadł hummus z chrzanem, moi haloumiburgera. Nie byliśmy jakoś specjalnie usatysfakcjonowani, więc przeszliśmy na Wilczą by zjeść po Pho. Tam się na chwilę rozstaliśmy. Wróciłem do domu, żeby się spakować. Skutecznie. 
Znowu się pojechałem po nadredaktora Muchę i razem się udaliśmy na rozmowy na szczycie. Złą informacją jest, że nie pamiętam, czy osoba, z którą rozmawialiśmy życzy sobie występować w Negatywach, więc – na wszelki wypadek – pominę nazwisko. 
Później, po rozstaniu z Nadredaktorem udałem się na kolejne rozmowy na szczycie. Tym razem – zgodnie z precedencją – szczycie wyższym. Skoro poprzednie nazwisko pominąłem. To pominę też. 

3. Ruszyłem do Rokitnicy. Jeszcze w Warszawie dorwała mnie burza. Zlało mnie, gdy tankowałem na byłym Orlenie przy Łopuszańskiej. Potem lało jeszcze bardziej. Zjechałem na MOP koło zjazdu na Grodzisk. I czekając na to, aż przejdzie zajmowałem się Gazetą, w której: protest gorzowskich ratowników medycznych, bukszpanową ćmę, budowę Miejskiego Centrum Kultury w Gorzowie i o tym, gdzie mogła się dziać akcja „Szatana z siódmej klasy”.
Deszcz przeszedł. Jechało się nieźle. LPG na autostradzie tańsze niż przy świebodzińskim Tesco. 

Prawie dojechałem do domu. Zatrzymały mnie w Świebodzinie rogatki przejazdu kolejowego. Trzymały chwilę. Przejechał towarowy. Dziwne wagony DB ciągnięte przez polski elektrowóz. Po pół godzinie stania zawróciłem i przejechałem objazdem koło Policji i Straży pożarnej. Ciekawe, czy gdybym się nie zdecydował na objazd, czy dalej bym tam stał. Nie wiem. I to jest zła informacja. 

Kiedy podjechałem do bramy, z wiejskiej ciemności wyszedł Kocio. Konkretnie od strony dębów posadzonych z okazji urodzin Führera. Wszedł do domu. Pokręcił się chwilę i poszedł. Rudzi nie ma. Kocięcia nie ma od wczoraj. Rudzia rano wpadła zjeść. 

 

15 sierpnia 2021

1. U Rymanowskiego, Czarzasty powiedział coś, że wszystkim odwrócony dobrozmianowcom trzeba pamiętać ostatnich sześć lat. Jemu toutes proportions gardées pamiętamy siedem: 1983–1990. Dyskusja o Gowinie. Jak Prezydent mógł go tak potraktować. Zdarza mi się ostatnio podchodzić z rezerwą do zachowań Głowy Państwa. To jednak rozumiem. Gowin skończy jako kolejny Kazimierz Marcinkiewicz – cotygodniowy gość Moniki Olejnik do walenia w PiS. Nie przeszkodzą mu w tym nawet występy u Hołowni, w Polsce 2050. 
Przez moment oglądałem Kawę na ławę. Odbiłem się, gdyż nie szło oglądać. Jeszcze chwila i przestanę oglądać cokolwiek. I to jest zła informacja, bo jednak powinni się cokolwiek oglądać. 

2. Pod Zachętę zawiózł mnie Davit. Nie jest raczej chrześcijańskie imię. Toyotą, która dość nachalnie się dopominała zapięcia pasów. Mamy prawdopodobnie jeden z lepszych na świecie ceremoniałów wojskowych. W uroczystościach brała udział grupka amerykańskich żołnierzy. Jeden chyba nawet mial gwiazdkę. Znaczy generał. Jakoś nie wyjechali do Rumunii. 
W Pałacu podano bardzo dobre risotto z kurkami. Następnym razem spróbuję przyjść z menażką. Przez te kurki dotarło do mnie, że w tym roku tylko raz byłem na grzybach. I to jest zła informacja.
Do domu dostarczony zostałem czerwonym Yarisem. Opowieść, że sekretarzem stanu zostaje się, by mieć kierowcę i by być wożonym czarnym samochodem klasy średniej najwyraźniej nie tyczy wszystkich.
W domu zdemontowałem łóżko. Działanie niby pozbawione sensu, gdyż na zdemontowanym łóżku miałem spać. Prześpię się na leżącym na ziemi materacu. Jak w liceum. Będzie super. Łóżko ma jechać do Łodzi. Jeszcze go tam nie było. 

3. W jutrzejszej Gazecie o rodzicach z gminy Santok, którym nie pasuje plan likwidacji przedszkolnych kuchni. O tym, że paraolimpijczycy dostaną wyrównanie. Wcześniej pisaliśmy o tym, że Urząd Marszałkowski wypłacił premie olimpijczykom i paraolimpijczykom. Tym pierwszym po 10 tysięcy. Tym drugim po 5 tysięcy. Tłumacząc, że tych drugich jest zbyt wielu. Jak co numer – o remontach gorzowskich ulic. No i o tym, że rośnie liczba zakażonych. I nie chodzi, że jest coraz więcej chorych, tylko, że ich coraz szybciej przybywa.

Byłem w Krakenie z państwem redaktorostwem Pawlak-Muchostwem. Stalker wciąż na wakacjach, ale i tak koło 23:00 wyciągnięto spod nas krzesła.
Wcześniej, przez chwilę słuchałem debaty o wolności mediów w TVN24. Ktoś powinien to nagrać i za jakiś czas puścić gościom, żeby usłyszeli, co mówili. Złą informacją jest, że większość by nie zauważyła problemu. 

Tymczasem w Rokitnicy Rudzia wprowadziła się z Kocięciem na piętro. 

 

14 sierpnia 2021

 

1. Śniło mi się – mniejsza z tym, co. Ważny wniosek – na starość stałem się państwowcem. Przynajmniej we śnie. 
Po roku z okładem wróciłem do skręcania półek. Z Miśkiem. Skręciliśmy dwie. I, że tylko tyle, to zła jest informacja. Wyszło 30 minut na jedną. Klapa paki Lawiny świetnie robi za stół montażowy.

Kocia nie było przez całe przedpołudnie. W końcu przyszedł. Zjadł i zasnął. Kiedy spał, Rudzia przyprowadziła Kocię. 

2. Ktoś musiał rzucić akumulatorową klątwę, gdyż gdy mieliśmy ruszyć z Miśkiem do Warszawy się okazało, że akumulator w Audim odmówił współpracy. Został Audi odpalony Lawiną. Pojechaliśmy bojkotując Kulczyka. Zagęściło się przed Tarnowem Podgórnym. Przez Poznań jechało się zbyt długo. Później było jako-tako. Września by night nie jest zbyt interesująca. Zatankowałem na Orlenie w Słupcy. No i przez Wacławów wjechaliśmy na A2. 
Na A2 ciągle ktoś mi zajeżdżał drogę. Misiek sugerował, że powinienem obtrąbiać. A na pewno błyskać światłami. Przed jednym i drugim mam wewnętrzny opór. I to jest zła informacja. W każdym razie dojechaliśmy przed północą. Odstawiłem Miśka na zupełnie mi nieznaną część Białołęki i dojechałem na Wilczą. 

3. Kraken/Beirut z poluźnionym reżimem. Znaczy: po północy można wyjść na zewnątrz ze szklanką. Prawdopodobnie stalker pojechał na wakacje. Złą informacją jest, że kiedyś wróci. 
Usiadłem w Noli (naprzeciw domu), żeby napisać Negatywy. Obok siedzi para. Pan podrywa panią na samolot. Że własny. Czteroosobowy. Ale z tyłu jest mało miejsca. Widok mam na 911. Szare. Pan od samolotu ma syna w Zurychu. Nie rozróżniam modeli 911. Ten nie jest może najładniejszy. Ale i tak miło popatrzeć. Pan od samolotu mówi, że kobietom jest łatwiej. Pani pyta: dlaczego jest łatwiej (już się wkurwiłam). Przez żółte na ulicy światło nie jestem pewien, czy porsche aby nie ma złotych felg. 
–To nie mój issue – powiedziała pani od pana z samolotem. Ale nie wiem à propos czego. 
–Ale nie chcę na koniec drugiej randki, żebyś swoich decyzji życiowych uzależniał ode mnie – powiedziała pani. Podjechał samochód opel. Na śląskich numerach bez świateł. SLU. Z Lublińca. Strasznie wyje silnik wentylatora chłodnicy. 
–Po to ja kupiłem samolot, żeby móc wozić psa – powiedział pan od samolotu. Pani ma problem ekologiczny, z samolotem. Lubliniecki opel odjechał. Bez świateł. Pan od samolotu opowiadając o Szwajcarii mówi „retroromański”. Czyli historia przestaje być interesująca. Później przyszedł fotograf Laska i by było na tyle. 

13 sierpnia 2021

 

1. Wczoraj miałem jechać do Zielonej Lawiną. Akumulator odmówił współpracy. Nie wiedzieć czemu. Wróciłem, przyniosłem lidlowski superpreostownik. Podłączyłem. Nie przyjrzałem się co tam wyświetlił. Wstałem rano, patrzę, pięć voltów, ładuje. Akumulator tak był rozładowany, że superprostownik wszedł w tryb 6V. Przyniosłem drugi akumulator, spiąłem równolegle (plus z plusem, minus z minusem) podłączyłem superprostownik, podładował godzinę. Lawina odpaliła. Wrzuciłem na wszelki wypadek drugi akumulator na pakę. Nie był potrzebny. Złą informacją jest, że nie wiem o co lawinowemu akumulatorowi z tym rozładowaniem chodziło. 

2. Pojechaliśmy przez Kije i Sulechów. Na S3 mijaliśmy Suburbana. Miał led bar. Poprzedni właściciel Lawiny pewnie marzył o led barze. Dobrze, że marzeń nie spełnił, bo bym jej nie kupił. 
W Zielonej, w Bagietce prawie nie było szarlotki. I to jest zła informacja. 
Wracaliśmy promem. Pełnym. Całe sześć pojazdów. Nie pamiętam takiej sytuacji. 
W Bródkach Misiek się zdziwił, że nie ma tam Barbera. W Podłej Górze się z kolei dziwił, jak można tak miejscowość nazwać. 

3. W jutrzejszej Gazecie – Magazyn. Wywiad z prezesem Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego. Tekst o covidowych ozdrowieńcach. Poszerzona historia o ojcu z synem, którzy znaleźli skarb koło Gorzowa.  

Wydałem rodzinną kolację. Złą informacją jest, że moja tolerancja papryczek chili już dawno odjechała średniej krajowej. 

12 sierpnia 2021

 1. Kocio znowu rano przeżywał nieobecność Rudzi. A jak przyszła, był agresywny. Kocio normalnie wygląda i się zachowuje jak dorosły. Przy Rudzi jak nieokrzesany młodzieniec. Z drugiej strony – Rudzia się z nim jakoś droczy. Najwyraźniej życie uczuciowe kotów odbiega od standardów wyznaczonych przez filmy Disneya.  

2. Pojechaliśmy z Miśkiem do Świebodzina, gdzie miał przeprowadzić wywiad z ubraną na różowo panią. Ja musiałem skończyć felieton do „Dziennika Polskiego”, więc usiadłem sobie w cieniu ratusza. Na rynku postawiono kurtyny wodne, które dostarczały radości dzieciom i niemieckim turystom. Tych drugich było zdecydowanie mniej niż tych pierwszych. Radość też była mniej entuzjastyczna. 
Poprzednim razem na świebodzińskim rynku byłem chyba z rok temu. Od tego czasu przybyła kawiarnia. 
Do Tesco, po chleb. Usłyszałem, że chleb będzie tylko do października. Czyli, że pewnie Tesco będzie do października. I to jest zła informacja. Mamy teraz dwie możliwości. Kupić dużą zamrażarkę. I zrobić zapasy mrożonego chleba. Znaleźć jakąś piekarnię, która sobie z pieczeniem chleba radzi. 

3. Gaz na Tesco po prawie trzy złote. Pan w kolejce do dystrybutora wzdychał, że podczas pierwszej fali pandemii niewiele droższa była benzyna. 
Złą informacją jest, że nie pamiętam ile najwięcej za LPG kiedykolwiek płaciłem. 3,50`? Bo najmniej to 0,95. W Radomiu. Ze dwadzieścia lat temu. 
W jutrzejszej Gazecie będzie o tym, że nie zdążono wyremontować jakiejś gorzowskiej podstawówki, o pielgrzymce, o remoncie kąpieliska w Ochli, o tym, że miejscowe Porozumienie chce dalej z PiS-em. Ciekawiej zapowiada się sobotni Magazyn.  

11 sierpnia 2021

1. Kocio rano przyszedł podzielić się emocjami wynikłymi z nieobecności Rudzi. Zjadł i dalej się niepokoił. Wylazł na taras. Czekał. Wołał ją. W końcu się zmęczył i poszedł spać. Wtedy przyszła Rudzia. Żal mi się go zrobiło, więc go obudziłem. Ucieszył się na jej widok. Ona na jego widok jakby też. Kocięcia nie przyprowadziła. I to jest zła informacja, bo Kocię w domu poprawia nastrój. 

2. Kurier przywiózł dokumenty od T-Mobile. –Pan wyraźnie podpisze, bo jak pan podpisze niewyraźnie, to sześć stów mam płacić. Podpisałem więc najwyraźniej jak mogłem. Zupełnie to nie przypominało mojego podpisu, ale wartość legalną pewnie miało. 
Cały dzień prawie podglądałem Sejm. Prawie w tym przypadku ma znaczenie. Muszę przyznać, że podglądanie Sejmu przeszkadzało mi w pracy. I to jest zła informacja. Jeszcze mi chwilę zejdzie, nim się przyzwyczaję do zdalnego zamykania wydania gazety. I do tego cholernego peceta. Jak można przez dwadzieścia lat się nie nauczyć jak zrobić działający trackpad? 
Zamykając Gazetę pojechałem po Miśka do Świebodzina. No i pracę kończyłem na parkingu przed Lidlem. No i przegłosowali kwadrans chyba po tym, jak poszło do drukarni. 

3. Jutro w Gazecie będzie o rowerowej ścieżce, której się nie da zrobić, bo – nie wiem dlaczego, bo nie doczytałem. O dzielnicowym, który pomógł pani odzyskać pieniądze, które pożyczyła sąsiadce, a ta gdzieś znikła, o konferencji na której mówiono, żeby nieprawomyślnych dziennikarzy wyrzucać. O tym, że prokuratura wszczyna śledztwo w mojej ulubionej babimojskiej sprawie i o kolejnym koszykarzu. Tym razem – z urodzenia – kanadyjskim. 

Wieczór mi zszedł na oglądaniu jak elita kulturalna i intelektualna Polski na fejsie wiesza na Kukizie excusez le mot chuje. Nie zdając sobie sprawy, że każdy taki powieszony będzie utwierdzał rzeczonego Kukiza w przekonaniu iż zrobił dobrze. 
To nie jest kraj dla starych ludzi. I to jest zła informacja. 

 

10 sierpnia 2021

1. Wstałem znów bezsensownie wcześnie. I to jest tradycyjnie już zła informacja. Napisałem, wczoraj, że nie oglądam TVN24 no i wychodzi na to, że skłamałem. Od czasu, gdy tuner przestał się dogadywać z anteną telewizje oglądam na telefonie. No i zawsze jakoś tak wychodzi, że zaczynam od TVN24. Dziś odrzuciło mnie od sędziego Tuleyi, choć lubię Wita. Ale to wszystko właściwie jest bez znaczenia, bo cala kocia rodzina nocowała w domu.
Kocię swawoliło jak to kocię. Rudzia miała na nie oko. Kocio zaś był nieco wycofany. Nie będę opisywał kocich swawoli, gdyż każdy, kto miał z jakimś kocięciem do czynienia wie o co chodzi. Kocię do człowieka podchodziło z rezerwą. Choć czasem w swawolach zapamiętałe potrafiło na człowieka wręcz wpaść. 

2. Chwilę po południu koty znikły. Potem przyszła burza. Z piorunami. I zabrali prąd. I oddali. I zabrali. I oddali. Na wszelki wypadek wyłączyłem bezpieczniki od pompy ciepła. I podłączyłem lodówkę do UPS-a. UPS lodówki jest duży i wieloakumulatorowy. Złą informacją jest, że ma wentylator i strasznie hałasuje gdy jest włączony. Wymyśliłem, żeby go wynieść do piwnicy i poprowadzić przewód. Nawet kupiłem przewód. Na razie na tym stanęło. I uruchamiam UPS gdy prądu nie ma. 
Później lunęło. Wcześniej Kocio wrócił. Położył się na kanapie i zasnął. Spał nic sobie z gromów nie robiąc. Przestało lać. Wzeszło nawet słońce. Kocio wstał. I się najwyraźniej brakiem Rudzi zmartwił. Siadł na tarasie i zaczął jej wyglądać. Wyglądał bezskutecznie. Poszedł. Przyszła Rudzia. Bez kocięcia. Zjadła parówkę. Poszła. Wrócił Kocio. Spotkali się przy schodach na taras. Zaczął ją namawiać, żeby poszła z nim do domu. Skutecznie. Weszli. Zjedli. Poszli. Teraz ich nie ma. 

3. A tymczasem w naszej Gazecie: miejscowy klub koszykarski ma nowego zawodnika. Z Ameryki. Gwiazda żużla, która złamała obojczyk jest dobrej myśli. Ojciec z synem znaleźli skarb. Porządny. Prasłowiański. 

Wieczorem wpadłem w media społecznościowe. Albo wszyscy powariowali. Albo ze mną jest coś nie tam. Cóż, to nie jest kraj dla starych ludzi. 

W Ameryce ponad 200 tys. zachorowań na dobę. Tnie po nieposzczepionych stanach. Złą informacją jest, że u nas raczej nikt nie wyciągnie z tego wniosków. W Arkansas (całym stanie) zostało kilka wolnych łóżek intensywnej terapii.

 

9 sierpnia 2021

 

1. Wstałem o jakiejś abstrakcyjnej porze. I to jest zła informacja. Było niby jasno, ale to nie miało specjalnego znaczenia, gdyż w lecie jest jasno już o jakiejś abstrakcyjnej porze. Kocio spał na szezlongu. Czyli w nietypowym dla niego miejscu. Wstał i dał się nakarmić. Później przyszła Rudzia. Też się dała nakarmić. Również żółtym serem.
TVN24 świętował dwudziestolecie. O ile mnie pamięć nie myli – zacząłem ich oglądać po WTC. Chyba jak wszyscy. No i oglądałem przez następne dwadzieścia lat. Prawie. Bo im więcej czasu upływało, tym mniej. Duże w tym znaczenie miała poprzednia moja praca. A konkretnie telewizory naprzeciw biurka, na których, na okrągło szły trzy informacyjne stacje. No i wtedy do mnie dotarło, że jest to najgorzej robiona stacja informacyjna. W znaczeniu – reagująca z największym opóźnieniem. Monika Olejnik powtarzająca witamy w wolnych mediach najwyraźniej wie co mówi. 
Dziś oglądam właściwie tylko Piaseckiego. Znaczy: nie oglądam, bo jest na urlopie. Ale będę oglądał, gdy z urlopu wróci. A – tak w ogóle – jakoś jestem spokojny o przyszłość stacji. Będzie mnie raczej wyprowadzać z równowagi przez kolejne dwadzieścia lat. 

2. Po śniadaniu pojechałem do Zielonej. Poszło mi nawet sprawnie. W Redakcji czekała na mnie historia o poszukiwanym przez prokuraturę dwudziestolatku z sądowym zakazem prowadzenia pojazdów, który z prędkością 250 km/godz. uciekał policji chyba A6 po S3. Całkiem sprawnie uciekał. W Sulechowie zjechał na starą trójkę i tam już szło mu gorzej. W znaczeniu: zaczął stwarzać realne zagrożenie. W końcu zjechał z drogi do jakiegoś lasu, zostawił w aucie pochodzącą z Wielkopolski dziewczynę i zaczął uciekać piechotą. Nieskutecznie uciekać. Były też inne historie, ale wszystkie przykryły wieści z Rokitnicy. Otóż Rudzia przyprowadziła kocię. Kocię trójkolorowe, co – według ludowej mądrości – świadczy o płci jego żeńskiej. Kocię podobne do Rudzi. Co nie wyklucza związku jego z Kociem. Ten sprawia wrażenie sytuacją nieco podirytowanego. Kocie baraszkuje po domu zachowując od nas (ludzi) bezpieczną odległość. Rudzia zdecydowanie czuje się jak u siebie. Kocio ogląda wszystko z pewnego dystansu. Złą informacją jest, że na własne oczy sytuację widziałem dopiero od pewnego momentu. 

3. Wracałem do domu z ciastami z Bagietki, gdyż nawiedził nas kolega Kapla z Panią Profesor. Cały dzień bolała mnie głowa i to jest zła informacja. Mam wrażenie, że jadąc półprzytomny większe zagrożenie stwarzałem, niż wzmiankowany wyżej dwudziestolatek. A jako, że jechałem zdecydowanie niż tamten wolniej – zagrożenie stwarzałem dłużej. W każdym razie dojechałem. Kolega Kapla wygląda na nowego człowieka. Mam na ten temat teorię, ale zaczekam z jej ujawnieniem. Aż przyjdzie na to pora.

8 sierpnia 2021

1. U Rymanowskiego wakacyjny skład. I to jest zła informacja. Ale i tak ciekawiej niż w TVN24. Bo tam bez Piaseckiego. No i ile można słuchać o tym, że się świat kończy. Jedyny pożytek z poranka, to dyskusja o różnicy pomiędzy pisownią Gątarz i Gontarz. 

2. Dzień przeszedł sennie. Koty bywały we wszystkich trzech możliwych konfiguracjach. Rudzia się wysofistykowała. Kocie jedzenie ją nudzi. Zainteresowana jest lidlowskim żółtym serem. Kocio pół dnia przeleżał na tarasie. Potem gdzieś zniknął. Wrócił wieczorem. Zjadł i zniknął.
Próbowaliśmy znaleźć coś do obejrzenia na Netfliksie. Najpierw był niemiecki film o porwanym samolocie. Bohaterka wyglądała jak żona Rachonia. Poddaliśmy się po dziesięciu minutach. Później były trzy minuty z tegorocznym van Dammem. Dziesięć minut filmu z Hong Kongu. Filmu na podstawie nie znanej mi bliżej komputerowej gry. No i stanęło na „Królestwie”. Tym o Arabii Saudyjskiej. Jeszcze trwa. Ale – z tego, co pamiętam – zaraz się skończy. To porządny jest film. Dawno takiego nie widziałem. I to jest zła informacja. Nie bój się moje dziecko, zabijemy ich wszystkich. 

3. Siedem lat temu powstały pierwsze trzy negatywy. Powinno więc ich być ponad dwa i pół tysiąca. Nie ma ośmiuset. Z okazji rocznicy postanowiłem powrócić do zarzuconej w szpitalu formy. I to jest zła informacja. Dla mnie. Gdyż przy doborze informacji będę miał mniejszy wybór.

Tu pierwsza notka: https://www.3neg.pl/2014/08/moj-drogi-kolega-grzegorz-kapla-pewnego.html

 

7 sierpnia 2021

1. Śniło mi się, że byłem w odwiedziny w jakimś wojsku. W jakimś nie byle jakim. Przyjmował mnie niechętnie jakiś pułkownik. Atmosfera była ciężka. Podano posiłek. Jemy. Atmosfera ciężka. Nagle się łapię, że bezwiednie zacząłem podbierać jedzenie – konkretnie: halloumi – z talerza rzeczonego pułkownika. Perorowałem i podbierałem, nie widząc, że się wszyscy na mnie gapią. W końcu do mnie dotarło. Zapytałem wtedy: panie pułkowniku, czyżbym jadł z pańskiego talerza? Pułkownik potwierdził. Dotarło do mnie, że raczej lepiej się zbierać. I się wtedy okazało, że mam jakiś problem ze środkami na taksówkę. Nie chcąc prosić pułkownika o pożyczkę się obudziłem. Ale żebym się jakoś specjalnie wyspał, to nie powiem. 

2. Do śniadania obejrzeliśmy dwa zaległe odcinki „Home before dark”. Coraz jest nudniej. 
Później zacząłem oglądać na Netfliksie czeski serial dokumentalny o UFO. Zacząłem i zasnąłem. Przespałem ze cztery odcinki, no i nie wiem, czy UFO jest, czy nie. 
Obudził mnie mój brat. Pojechaliśmy do Świebodzina. No ssmanna po kocie jedzenie. Puszki nie zdają egzaminu. Wróciliśmy do saszetek. Do Tesco po chleb – był. Do Mrówki, po kwiatki i tygodnik lokalny. Do Lidla po dużo różnych rzeczy. I wino. Bo w winie veritas. A tylko veritas jest curiosus. 
Po powrocie obejrzałem na TVN24GO wywiad kolegi Wrony z Pompeo. Ciekawe w sumie, czy Korwin nazywa Pompeo Pompejuszem. Choć może wcale nie ciekawe. 
Niegdysiejszy Sekretarz Stanu mówił, że odblokowanie NS2 przez ekipę Bidena jest złe. Użył świetnego kontrargumentu na ten kretyński, że skoro gazociąg gotów jest w 99%, to już nie ma sensu blokować. Powiedział otóż, że gazociągiem gotowym w 99% popłynąć może 0% gazu. Mówił też, że jest za wolnymi mediami. I, że liczy na to, że polski rząd zachowa się dobrze w sprawie Lex TVN. Mam wrażenie, że nie sprecyzował, o które dobrze mu chodzi. 
Później, do kolacji obejrzeliśmy dwa pierwsze odcinki czegoś, co się nazywa „Mr Corman”. I chyba nie będziemy tego oglądać więcej. 
Paweł Wroński napisał w „Gazecie”, że polska dyplomacja stanęła na wysokości zadania. To interesujące, bo mam wrażenie, że ostatnio czytałem, że polska dyplomacja nie istnieje. 

Kocio pojawiał się z Rudzią. Ale jest na nią raczej obrażony. Ten układ nie wygląda dobrze. 

3. No i tyle by było z tego dnia. 

6 sierpnia 2021

1. Gdzieś pod Nową Solą urosła metrowej ponad średnicy włoska kapusta. Praca w redakcji regionalnej gazety ma swoje plusy. Inaczej bym się pewnie o tym nie dowiedział. Kiedyś oglądałem Teleexpress, tam się takie informacje pojawiały. Już nie oglądam. Koło Konotopu wyrosła w ogródku pani Krystyny. Kapusta wyrosła. Pani Krystyna od dawna lubi działkę. Ale takiej wielkiej włoskiej kapusty się nie spodziewała. My tam z kapust hodujemy brukselkę. Człowiek, który w życiu nie widział, jak brukselka w naturalnym środowisku wygląda – raczej nie uwierzy oczom własnym. Choć właściwie, dla większości znanych mi ludzi naturalnym środowiskiem brukselki jest sklepowa półka. 

2. Mój brat przez pół dnia gładziował obudowę kominka. A konkretnie płyty gipsowo-kartonowe, któreśmy mocowali z pół roku temu. W gładziowaniu w przerwie zauważył, że tematy budowlane to jedyne, w których jego zdanie przyjmujemy na wiarę. Bez dyskusji. 

Kocio był parę razy, no i się przespał w swoim fotelu. Bywała też Rudzia. Razem z Kociem. Nie wiem, czy można wyciągać z ich wspólnej obecności jakieś wnioski. 

3. Mój brat powiedział, że w trzecim punkcie Negatywów napiszę, że jego subaru jest złe i że wolę audi. Prorok. 

 

5 sierpnia 2021

1. Rano pisałem tekst dla nadredaktora Muchy. Pisałem pod nadłamaną lipą. Jeżeli tekst będzie dobrze przyjęty, będę musiał jeszcze raz spróbować. Nie udał mi się nałożyć wytoczonego przez Józka (ojca sąsiada Tomka) koła pasowego na oś wirnika kosiarki. Albo trzeba użyć młotka, albo trzeba ciut więcej tokarką zebrać. 
Kocio przyszedł rano. Zjadł. Później zaległ na swoim fotelu, by spać w najdziwniejszych pozach. 

2. Pojechaliśmy z Miśkiem do Zielonej. Na skróty. Przez lad do Międzylesia. W Międzylesiu jest kościół. Bardzo podobny do naszego z Rokitnicy. Na szczycie wieży jest kula. Kula zasadniczo jest sferą, w której po kolejnych remontach pozostawiano listy do potomnych. Z jednego można się było dowiedzieć, że w drugiej połowie lat trzydziestych szefem lokalnego koła NSDAP był Berthold Kittel. Sołtys. O ile dobrze pamiętam, Harald (brat Bertolda) tłumaczył mi kiedyś, że oni pochodzą z Saksonii, więc to nie rodzina. Z Międzylesia jechaliśmy do Podłej Góry, Sycowic, Nietkowic, Brodek i Brodów. Kiedy dojechaliśmy, prom płynął na drugą stronę, więc przełamywanie Odry chwilę nam zajęło. W Zielonej lało, więc nici nam wyszły ze zwiedzania. 

3. Odwiozłem Miśka na pociąg. Z zielonogórskiej redakcji na dworzec w Świebodzinie jest bliżej niż się mi wydawało, gdyż na miejscu byliśmy dobry kwadrans niż zakładałem wcześniej. 
Zatankowałem przy Tesco. Z niewiadomych przyczyn wchodzi ostatnio dużo więcej gazu. We właściwym Tesco nie było interesującego mnie chleba. Kupiłem za to parę butelek Leffe, które kosztowało chyba drożej niż z beczki w Krakenie. 
Pod Lidlem nie działały oba parkomaty. Znaczy jeden odsyłał do drugiego. Można by się zapętlić. 

Józek wyciągnął swoją maszynę do wydłubywania z ziemi ziemniaków. Znaczy – idzie jesień. 

 

4 sierpnia 2021

1. Nie zauważyłem kiedy 3neg.pl zaliczyło milionowe wyświetlenie.

2. Dziś był Gorzów. Wiem już gdzie jest żużlowy stadion. Gdzie ten w Zielonej wiem już od paru lat. Nie udało mi się go odwiedzić. Jedyny żużlowy stadion, na jakim byłem jest w Lesznie. 
W chyba siódmej klasie szkoły podstawowej byłem w Lesznie w sanatorium. Znaczy, pod Lesznem. W Górznie. Porządny pałac. Były piłkarzyki. 

W powrotnej drodze, Mój Nowy Szef zatrzymał samochód między Borowem a Ołobokiem i nakręcił dronem film o żurawiach wśród bel słomy. Latanie dronem wymaga dziś poszerzonej świadomości, bo nie wystarczy ogarniać sterowanie. Trzeba też się rozumieć na przepisach. Bo gdzieniegdzie latać nie wolno tak bardzo, że dron się sam wyłącza. Nie do końca rozumiem, jak ten system działa. Sterująca dronem aplikacja łączy się z jakimś systemem zarządzania ruchem? Nie wiem, ale wiem kogo zapytać.

Kurier przyniósł monitor. Kupiłem sobie do nowej pracy – taki długi. Samsunga. Uszkodzony. Za to tani. Na tyle długi, że uszkodzony kawałek można pominąć. Teraz muszę ogarnąć zewnętrzną kartę graficzną, bo do Aira nie mogę podłączyć, a z pecetem monitor się jakoś słabo odświeża. Tak czy inaczej jest to nowa jakość. 

3. U Józka, ojca sąsiada Tomka, w warsztacie, na lampie nad stołem zagnieździły się chyba jaskółki. Młode w gnieździe, rodzice w kółko latają przynosząc złowione robactwo. W kółko. Młode siedzą cicho, chyba że któryś z rodziców podlatuje. Wtedy się zaczynają wydzierać. Rodzić odlatuje – milkną. Rodzice nic sobie nie robią z obecności ludzi. Chyba, że człowiek stoi w drzwiach. Więc lepiej w drzwiach nie stać. 

Usłyszałem dziś o korozji międzykrystalicznej. Znaczy – najpierw zobaczyłem dotkniętą nią ościeżnicę, później usłyszałem jak się nazywa. Nie wygląda na to, żeby Hammerite mógł na nią pomóc.

Kocio i Rudzia przychodzą osobno. 

 

3 sierpnia 2021

1. Z życia pracownika regionalnych mediów. Wstałem. I był to jednak sukces. Pojechaliśmy z Miśkiem do Rokitna. Do Sanktuarium przyjeżdżał Minister Kultury, z którym moja gazeta w osobie Naczelnego przeprowadzała wywiad. Z Rokitna pojechaliśmy za Panem Profesorem, Premierem, Ministrem do Paradyżu. 
O ile w Rokitnie byłem już parę razy, to w Paradyżu – nie. Kościół – barok, spod którego wystaje gotyk. Porządnie odrestaurowany. Z Paradyżu do Międzyrzecza. Do Muzeum. Portrety trumienne. Z okolicy. I jeden z Grodziska Mazowieckiego. W Muzeum wcześniej nie byłem. Byłem na zamku. I tym razem też. Z Międzyrzecza do Bledzewa. Na stare boisko, na którym jest ściernisko. Z Bledzewa popędziliśmy pod Trzciel, gdzie mieszkają rodzice zapaśnika z brązowym medalem. I zapaśniczki z brązowym medalem sprzed pięciu lat. Trudno było trafić. Ale przed nami była pani z PAP-u, która zdążyła przepytać miejscowego traktorzystę. 
Rodzice zapaśnika – dziewięcioro dzieci. Pięcioro w wojsku. Rodzice ojca zapaśnika po wojnie przyjechali do Trzciela. Ojciec ojca zapaśnika znalazł dom gdzieś w centrum. Żona mu wytłumaczyła bezsens pomysłu: młody jesteś, popijesz, będziesz się awanturował i będzie wstyd. Wynieśli się więc pod las. Tam można popić, się awanturować i wstydu nie ma. Premier przyjechał, wręczył kwiaty. Kwiaty wręczył też Wojewoda. Wypili kawę i pojechali. My też. Na starej dwójce za Lutolem jest wahadełko. 

2. Jak to mówią: presja ma sens. Samorząd wojewódzki wypłacił premie dla olimpijczyków. Po 10 tys. Wypłacił też dla paraolimpijczyków. Po 5 tys. Parapremie dla paraolimpijczyków. Tłumaczono, że zbyt wielu się zakwalifikowało. Szczerość przede wszystkim. Profesor Gliński, gdy się o sprawie dowiedział, powiedział, że Ministerstwo wyrówna, jeżeli się u pani wojewódzki samorząd nie ogarnie. Pani Marszałek obiecała, że się ogarną. Będziem pilnowali. 
Jeżeli mam być szczery (a ja od dzisiaj chcę być szczery) chciałbym poznać tytana intelektu obdarzonego tak wielką wrażliwością, który wymyślił, żeby niepełnosprawnym sportowcom wypłacił połowę kwoty i nie dostrzegł jak to jest słabe. 

3. Rudzia przyszła rano. Zjadła dwie saszetki z Rossmanna. Później przyszedł Kocio. Zjadł pół jednej i trochę suchego. Później mnie cały dzień nie było. Wieczorem Kocio przyszedł raz jeszcze. Tylko na chwilkę. Później przyszedł raz jeszcze. I jeszcze raz. 

Brat mój młodszy odgruzował do reszty boczne wejście do piwnicy. Czeka nas decyzja: wywalać przemurowanie, czy nie wywalać przemurowania. A jeśli tak, to jak zabezpieczyć dziurę, nim nie wstawimy porządnych drzwi. 
Upał zelżał. Ma to swoje plusy. Ma też minusy. Trudno mi zdecydować których jest więcej. 

 

2 sierpnia 2021

1. Położyłem się spać o piątej, wstałem po dziewiątej. Jak to ostatnio, 2 sierpnia bywa. Z Oleksandrem pojechałem do BBN-u. Oleksandr prowadził samochód francuski Scenic, który na dużym środkowym wyświetlaczu awanturował się po niemiecku. Nie widziałem, w jakiej sprawie się awanturował, gdyż okulary były nie takie. 
Później pojechałem się spotkać z pewnym – zdecydowanie nie byle jakim – żołnierzem. No i na tym spotkaniu zakończyłem oficjalne urzędowanie w Warszawie. 

2. Jeżeli na skrzyżowaniu Rakowieckiej z Puławską się nie przejdzie na wschodnią stronę, trzeba iść aż do Batorego. Takie to pedestrianfriendly miasto. 
W Krakenie, a właściwiej: w Beirucie siedział dawno niewidziany Krzysztof. Dwa stoliki dalej stała klatka z dwiema papugami. Klatka bardziej przypominała akwarium. Ale takie niezupełne. Z jednej strony były szczebelki. Przez te szczebelki, chyba właściciel poił papugi piwem. A przynajmniej jedną papugę. Kiedy miałem lat niewiele upiłem papugę spirytusem. Najpierw nie mogła trafić na patyczek, później dostała czkawki, na koniec miała kaca. Nie jestem z tego dumny.
Wróciłem do domu. Zacząłem się pakować. Przed kamienicę naprzeciwko przyjechała na sygnale policja. Później straż. W dwa auta. Zablokowali ruch. Na koniec przyjechało pogotowie. Nie wiem w jakim celu, gdyż kontynuowałem pakowanie.

3. Się spakowałem, zapakowałem, przyszedł Misiek, wsiedliśmy do auta i ruszyliśmy na zachód. Droga poszła żwawo, gdyż trafiliśmy na zająca w A6. Albo S6. Zając jechał w bardzo porządny sposób, trzymając się prawego pasa. Chyba, że się nie dało. 
Zaraz za Świebodzinem drogę przebiegł lis. Później, było jeszcze kilka. Ale nie czekały grzecznie aż przejedziemy w krzakach, na poboczu. 

No i właśnie przyszedł Kocio. Je. Wygląda zdrowo. 

 

1 sierpnia 2021

1. Śniadanie z Ekscelencją Ministrem.
Ekscelencja Minister proponował w nocy, bym przyszedł, przyniósł kebab i oglądał olimpiadę. Wybrałem jednak śniadanie. Jajka po benedyktyńsku.
Jak rok temu, Miasto poskładało pod powstańczymi tablicami wieńce ze sztucznych kwiatów. Ciekawe, czy to te same.

2. Z Andrijem na Powązki. Nie pamiętam czego słuchaliśmy.
Kura spóźnił się z pięć minut. Wyjątkowo nie był jednak ostatni. Po nim przyszedł Czarzasty. Zresztą stali chwilę obok siebie. Padał deszcz i grzało słońce. Na raz. Powinna być tęcza.
Dyrektor Habilitowany Dariusz powiedział, że dyrektor Ołdakowski wylądował w szpitalu. A ja gotów się byłem założyć, że go przy Gloria Victis widziałem. Wychodziłem z cmentarza ze świeżo mianowanym prezesem IPN-u. Później wpadłem na niegdysiejszego Ministra Zdrowia. Powiedział, że dymisja oddała mu możliwość normalnego celebrowania 1. sierpnia.
Doszedłem pod kościół św. Karola Boromeusza. Tam znalazłem hulajnogę, na której dojechałem do domu. Gdzieś w okolicach Karcelaka zaczepił mnie człowiek twierdzący, że się urodził 1. sierpnia 1956 roku. 

3. Śpiewanki. Za rok może będą na placu Piłsudskiego. I dobrze, bo w Muzeum to jednak nie to. Kiedy wszyscy już pojechali, ze szpitala wrócił Janek. Jak na parę godzin wcześniej zabranego przez pogotowie wyglądał całkiem nieźle.
Dyrektor Habilitowany Dariusz poprosił mnie, bym nie pisał o tym jaką przygodę mieli z wieńcem na placu Krasińskich. Więc nie napiszę. Dyrektor zaś Zydel próbował wszystkich wkręcać mówiąc, że jest w stanie upojenia alkoholowego. Nie był. Chyba, że się na tyle sprofesjonalizował, iż nie widać wcale, że wypił. W instytucjach kultury to przydatna umiejętność. 

Później był teatr. Nie był o Powstaniu, ale było coś o złych Niemcach. 

 

31 lipca 2021

1. Tym razem nie była to chyba śmieciarka. Raczej poczucie obowiązku. Ale – z tego wszystkiego – znowu wstałem zbyt wcześnie. Do południa byłem nieprzytomny. Później przyszedł kolega Olszański. Przeprowadziliśmy profesjonalną rozmowę, po czym przeprowadziliśmy się do Krakena, gdzie czekał kolega Jakub. Przeprowadziliśmy kolejną rozmowę. Kolega Olszański poszedł. Kolega Jakub jedzie na urlop do Włoch. Znaczy: leci. Z Krakowa do Pizy. A wcześniej idzie na mecz Cracovii. Chodziłem na mecze Cracovii w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych. Na drugie połowy. Posłuchać kibiców. I pooglądać. Stadion wtedy był inny niż dzisiaj. Mecze też pewnie inne, gdyż Cracovia grała wtedy w jakiejś ósmej lidze. Jeśli mam być szczery, a ja od dzisiaj chcę być szczery – nie wiem, w której lidze gra. W każdym razie szczerze jej kibicuję. Marzy mi się szalik z napisem Jude gang. Albo takie dwa. Drugi bym dał Michaelowi Schudrichowi, a pierwszy zaniósł do Polin. To, że nie–żydzi nawiązują do żydowskiej tradycji klubu, nie mieści się raczej w oficjalnej polinowej wersji stosunków polsko-żydowskich. 

2. Na plac Krasińskich wiózł mnie Azamat. Słuchaliśmy – naprawdę głośno – polskiego popu. Chyba jednak wolę islamskich duchownych, nawet gdyby sugerowali, moją dekapitację. 
Na placu trochę mniej ludzi. Tradycyjnie wybitna homilia biskupa Guzdka. Właściwie to już arcybiskupa. Po uroczystościach Ekscelencja wydał kolację. Jak co roku. No i wygląda na to, że to była ostatnia taka kolacja. W pamiętnikach powinienem kiedyś opisać zeszłoroczną. Pewnie opiszę. 

Wróciłem do domu hulajnogą. Przez Krakowskie i Nowy Świat. Pełno ludzi. 
Wypiłem piwo w barze naprzeciw domu. Dają zniżkę sąsiadom. Bardzo rozsądny pomysł. Zachwalają kuchnię. Że nowoorleańska. Cokolwiek by to miało znaczyć. Najbliżej Nowego Orleanu, to byłem nad Sabine Pass. Jedzenie tam najwyraźniej nie było warte zapamiętania. 

3. Tymczasem w Rokitnicy: Silna ekipa ze Staropola zapiła i nie zgłosiła się w celu kontynuowania odgruzowywania bocznego wejścia do piwnicy. Wszyscy mają do mnie pretensje, że zapłaciłem im we czwartek część pieniędzy, przez co stracili determinacje. 
Zgłosił się za to dalszy sąsiad Tomek, pracownik sąsiada Tomka, który zrobił nową klapę do piwnicy. Konkretnie – dziury, przez którą niegdyś wyciągano popiół z kotłowni. Ponoć wygląda pięknie. 
Karol, syn sąsiada Tomka (bliższego sąsiada) obchodził urodziny.
Kocio pojawił się dość późno. Koło południa. Rudzia nie została zauważona. Ale można podejrzewać, że przez chwilę w domu była.